We groeien als kool in de jongste jeugd. En dat is mooi. Een derde E-team is inmiddels opgegeven voor de tweede helft van de veldcompetitie. Dat is het resultaat van vele inspanningen op het gebied van werving, een enthousiaste groep trainers en (inmiddels opgestarte) trainersbegeleiding op het gebied van didaktiek, pedagogiek en techniek. Petje af.
Tegelijkertijd lezen we een verontrustend rapport van NOC/NSF. Corona heeft flinke invloed gehad op het sportgedrag van jongeren in de leeftijd van 13 t/m 18 jaar. Veel kinderen in die leeftijd zijn gestopt met sporten tijdens Corona en daarna niet meer gestart. Dat heeft niet alleen met Corona te maken maar ook met de kosten voor het sporten in verenigingsverband en de verplichtingen die hierbij komen kijken. Ook bij volwassenen zien we hetzelfde beeld om dezelfde redenen.
Het behoeft geen uitleg dat sporten in z’n algemeenheid en zeker in teamverband om meerdere redenen belangrijk is. Je blijft langer gezond en in sociaal opzicht draagt het bij aan je groei als mens in het leveren van een bijdrage aan het grote geheel. Bovendien train je je incasseringsvermogen omdat winnen maar ook verliezen er nu eenmaal bij hoort. De sportvereniging is bij uitstek de plek waar al deze zaken bij elkaar komen. De vraag is echter of een sportvereniging in z’n huidige opzet nog wel toekomstbestendig is. Zeker tegen het licht van stijgende kosten en de tijd die het van het lid/vrijwilliger vraagt. Wanneer deze laatste twee zaken overheersend worden (wat nu in het rapport van NOC/NSF wordt bevestigd) is het niet meer dan logisch dat mensen ook andere keuzes maken. Dat heeft een effect op je ledenaantal en het potentieel aan vrijwilligers. Wat volgt is iets met kwaliteit en een neergaande spiraal.
Ik ben er van overtuigd dat de (sterke) sportvereniging an sich in de huidige maatschappij dé oplossing is voor een aantal vraagstukken. Nergens anders dan in Nederland kent men een sterke verenigingscultuur. Naast de mogelijkheid om met elkaar te sporten en te bewegen, is het ook een ontmoetingsplaats voor leden, vrijwilligers en fans om samen te bouwen aan iets moois. Dat gaat over je eigen ontwikkeling maar het biedt ook een vrijetijdsbesteding die niet per sé (in dit geval) om korfbal hoeft te gaan. Natuurlijk moet de vereniging, zeker als je de ambitie hebt om in de top te willen spelen, een talentlijn ontwikkelen waarin kinderen zo veel als mogelijk kunnen trainen, oefenen en wedstrijden spelen. En dat onder begeleiding van goed opgeleide trainers. Maar zeker in de jongste jeugd zou je eigenlijk een zo breed mogelijk sportaanbod willen hebben dat veel verder gaat dan korfbal alleen. Dan ontstaat de vraag of twee keer trainen en op (bijna elke) zaterdag een wedstrijd spelen nog wel van deze tijd is. Anders durven kijken dus, ook naar die leeftijdsgroep van 13-18 jaar en senioren. Wat beweegt hen? Waarom zijn zij graag bij die vereniging (of juist niet meer) en wat kun je daar als vereniging in betekenen. Verhogen van plezier, waardoor je bij de club wilt horen en verlagen van de druk op vrijwilligers. Hoe mooi zou dat zijn?
Het roer zal dus om moeten. Het KNKV is hierin al een flinke slag aan het maken. Opgeschreven in de nieuwe strategische visie, vertaald naar een aantal speerpunten zoals ‘beleving, gemak en flexibiliteit in spel en aanbod’, ‘sterke en open verenigingen in een goed werkend ecosysteem’ en ‘positieve, veilige en inclusieve sportcultuur’. Ik denk dat we wat dat betreft als korfbal ook nog een streepje voor hebben vanwege het gemengde karakter en dat deze beleidskeuzes ons (en andere verenigingen) gaan helpen om toekomstbestendig(er) te worden.
Daarnaast denk ik dat de overheid de helpende hand moet gaan bieden. Het sporten in verenigingsverband moet laagdrempeliger worden. ‘Te duur’ kan en mag nooit – zeker niet voor kinderen – een argument zijn om geen lid van een vereniging te worden. Je kunt op de achterkant van een bierviltje uitrekenen wat extra gezonde jaren de BV Nederland gaan opleveren. En dan heb ik het nog niet eens over wat lid zijn van een vereniging je kan brengen in sociaal/maatschappelijk opzicht. Een mooie opdracht voor overheden, ziektekostenverzekeraars, sportopleidingen en sportkoepels om sport te positioneren als noodzakelijk en toegankelijk met sterke sportverenigingen als basis. Een mooie opdracht voor sportverenigingen om open te staan voor andere inzichten die helige huisjes en tradities (een beetje) omver werpen.
En ondertussen bouwen wij aan ons mooie DSC en ligt er dus ook voor onze club een uitdaging om aan te haken bij de speerpunten van het KNKV. Die gaan ons zeker verder brengen.
Fijne zondag.
Edwin Mulder
Voorzitter KV DSC