Afgelopen weekend werd het Nederlands Team wereldkampioen in China in een mooie finale tegen (hoe kan het ook anders) Belgie. Een knappe prestatie.... of niet? Want, zo gingen de geluiden in medialand in Nederland met de reportage van de Jakhalzen in DWDD als triest dieptepunt; dat korfbal stelt eigenlijk niets voor. We zijn al jaren de beste van de wereld, we spelen altijd tegen Belgie in de finale, daarna gemengd douchen, dus waar hebben we het over.
Daar ligt mijns inziens de kern van het probleem. Dat probleem heeft alles te maken met imago. Want, op het moment dat het Nederlands Honkbalteam wereldkampioen wordt op een toernooi waarin het sterkste land van de wereld niet eens op komt dagen, of als we zeker weten dat Sven Kramer een gouden medaille gaat ophalen tijdens de olympische spelen (mits hij in de juiste baan blijft rijden), staan we (het Nederlandse volk) met z'n allen op de banken en vinden we het allemaal fantastisch.
Zelfs sporten die (althans in Nederland) het met veel minder leden moeten doen of in de internationale arena werkelijk niets (meer) voorstellen, krijgen in de media meer aandacht en normale vragen. Want het blijft raar: Jan Sjouke van de Bos, die steeds maar weer moet uitleggen waarom korfbal interessant is, omdat we al jaren de beste van de wereld zijn tegenover een willekeurige handbal- of volleybalcoach die nu eens nooit de vraag krijgen waarom ze zo hun best aan het doen zijn, terwijl ze de aansluiting bij de internationale top toch nooit meer zullen krijgen. Imago dus!
Gelukkig heeft het KNKV in de ambities, waarin groei voorop staat, ook Imago als belangrijk thema gekozen. Waarom? Omdat we inmiddels als sport zo zijn doorontwikkeld, waardoor het beoefenen van en het kijken naar korfbal interessanter is geworden. Omdat we door het gemengde karakter en de sociaal maatschappelijke waarde van een korfbalvereniging iets te bieden hebben waar men (in ieder geval in Nederland) op zit te wachten. Er is echter één probleem: Nederland weet dat nog niet! En dus hebben we een opdracht om dat uit te dragen. Van binnenuit, via gerichte ledenwerving en door kinderen en ouders te laten ervaren. En ophouden met ons als sport te willen verdedigen; vragen over het feit dat korfbal eigenlijk niets voorstelt gewoon niet meer beantwoorden.
Ook bij DSChebben we daarin een opdracht. De organisatie die daarvoor nodig is staat bijna. De laatste gesprekken zijn gepland en dan kunnen weop korte termijn aankondigen hoe deze organisatieeruit gaat zien en welke mensen daar invulling aangaan geven. De gesprekken van de afgelopen weken, demanier waarop mensen de handschoen hebben opgepakt en de eerste acties die daaruit alvoortkomen, geven mijweer enorm veel energie en alle vertrouwen dat we op de goede weg zijn.
Met wereldkampioengroeten,
Edwin Mulder
Voorzitter KV DSC