Even een maandje of anderhalf terug. Teleurstelling. Twee wedstrijden die we hadden kunnen winnen maar wat niet gebeurde. Toch een mooi resultaat. Doelstelling was Tussenklasse (inmiddels omgedoopt tot Korfbal League 2). Die doelstelling was gehaald. De teleurstelling maakte plaats voor trots. Snel herladen, want op het veld lag nog een toetje in het vooruitzicht.
Dat werd een mooie campagne, die gisteren werd omgezet in het kampioenschap en dus de promotie naar de ere-klasse. In meerdere opzichten meer dan knap. Meer dan knap omdat het schema niet in het voordeel was van DSC. GG en Dalto die voor de zaal al twee keer tegen elkaar hadden gespeeld en voor DSC tegen deze teams nog twee uitwedstrijden. Het maakte niet veel uit. Daar waar Fiks en Avanti pas in de laatste minuten over de knie gingen, hadden juist GG en Dalto niks te vertellen tegen DSC…….. op hun eigen veld. En dan ben je de terechte kampioen.
Meer dan knap omdat (op de twee wedstrijden tegen HKC na) DSC nooit verloor, altijd – als het even tegen zat – de rug rechtte en de wedstrijd over de streep kon trekken én niet zelden weergaloos korfbal speelde. Ik sprak gisterenmiddag een coach uit de hoofdklasse met een DSC verleden als speelster: Stabiel, sterk, brede selectie, gewoon te goed……. haar woorden. Mooie complimenten.
Meer dan knap omdat deze promotie het resultaat is van een investering van jaren. Met tevens het kampioenschap van DSC 2 en promotie naar de Res. Ereklasse en de handhaving van DSC 3 in de reserve Hoofdklasse (hulde). Iets met een gouden generatie, die voorlopig nog wel even vooruit kan. Een gouden generatie die in de afgelopen jaren schitterde op diverse jeugd NK’s en titels wist te winnen. Ook omdat het met de begeleiding wel goed zat. Goede trainers die het voor je mogelijk maakten om een betere korfballer te worden. Steeds spelen op het juiste niveau tegen (toen nog) betere tegenstanders. Maar je wist….. de dag komt dat ik je voorbij loop, dat de beker naar Eindhoven gaat en DSC olé olé door de speakers klinkt. En dat het nog lang gezellig blijft in de Costa.
Die gouden generatie die nu gaat verzilveren. En het is ze gegund. Ereklasse it is……. de KL blijft onze droom, dus er is nog steeds iets om voor te knokken, om elke dag een beetje beter te worden. Toch zou het nog mooier zijn als we dit weten om te zetten in pay-back-time. Die kleine guppen, bij de Kangoeroes, in de F en in de E en D. Misschien zijn zij wel die volgende generatie, met ook hun dromen. En hoe vet zou het zijn als ook zij die trainers mogen ontmoeten die ze naar het next level brengen. Misschien iets om eens over na te denken………….
Maar eerst is er feest. Wanneer? 11 juni. Thuiswedstrijden van DSC 1 en 2. Huldiging van de selectie. Dus zorg dat je erbij bent. Berichtgeving volgt. Ook mooi van DSC 5……………. Kampioenschap in the pocket.
Ook mooi dat Aram er weer bij is, trouwens.
Fijne zondag.
Edwin Mulder
Voorzitter KV DSC