Eerst dit
Op zaterdag 24 oktober hadden we onze open dag. Los van het feit dat mijn eigen kinderen het prima naar de zin hebben gehad, was deze dag erg geslaagd. Wellicht dat de opkomst van mogelijke nieuwe leden wat aan de lage kant was; er is daar die dag wel even wat neergezet. Ook de clinics van de spelers van de eerste selectie viel bij de kinderen van DSC erg in de smaak. Langs deze weg wil ik dan ook een enorm compliment geven aan de organisatiecommissie en hun bedanken voor het organiseren van deze dag. Dat smaakt naar meer en volgens mij zijn de lijntjes daarvoor al uitgezet.
Dan dit
Aankomend weekend brandt de zaalcompetitie in alle hevigheid los. De zalen zijn open, de bardiensten zijn geregeld, zaalwachten zijn er klaar voor, scheidsrechters staan met de fluit in de aanslag en we hebben zelfs mensen die inmiddels feilloos weten hoe ze een wedstrijd moeten jureren en een schotklok moeten bedienen. Zo'n overgang van veld naar zaal lijkt dan ook geleidelijk te verlopen; niets is minder waar. In zo'n periode komt er druk op de ketel, niet in de laatste plaats omdat het definitieve programma pas eind oktober wordt aangeleverd en er zelfs dan nog veel gewijzigd moet worden.
Echter ook intern bij DSC blijkt dat deze druk veel werk met zich meebrengt. Wat mij persoonlijk daarin is opgevallen is de manier waarop we vervolgens met elkaar gaan communiceren. Het lijkt er dan op dat ineens alles via de mail gaat. Nu is mail een geweldig middel om informatie met elkaar te delen, of om één op één een vraag te stellen.
Wanneer mail echter wordt gebruikt om discussies te starten, met daarbij een kopie aan een heleboel mensen, dan kunt u zich voorstellen dat - als die heleboel mensen graag hun mening willen geven - en dit willen doen aan al die andere mensen, die vervolgens daar toch ook weer ietso ver willen zeggen en....... OK, u snapt waar ik naartoe wil.
Nu kom ik als voorzitter nogal eens voor in zo'n cc-lijst en zie ik de reacties op iets wat door één persoon is uitgezet exponentieel groeien tot een berg van mails, waarin op een gegeven moment niemand meer weet waar het over gaat en de frustratie alleen maar is toegenomen. Mijn advies: Pak de telefoon of zoek iemand op en laat de mail waarvoor het is bedoeld: Het delen van informatie of het stellen van een vraag. Wel zo makkelijk!
Tot slot
Als ik zo naar buiten kijk, kan ik niet wachten tot aankomend weekend. De zaalcompetitie. Ik wens iedereen op zijn of haar manier veel plezier en sportieve prestaties toe. Ik ben benieuwd naar de wedstrijden met de shotklok. De oefenuitslagen beloven wat dat betreft veel
O ja, aankomende zaterdag arriveert tevens de Sint weer in Nederland. Ik kijk uit naar 28 november, de dag dat we onze kindervriend ontvangen bij DSC.
Met sportieve groet,
Edwin Mulder