Dinsdagavond. Daar was ie. Opeens. Midden in overleg. Technische commissie. Hij vulde het scherm. Verstoring. Chips. Gehackt? Gelukkig niet. Hij kwam een shirtje bezorgen. ‘The Devil In Disguise.’ Vermakelijke verrassing.
Op de Vijfkamp. Shirtjes uitdelen. En. Voor de jeugd. ‘Running With The Devil.’ Vervolgens. ‘The Devil Went Down To (Eindhoven) Georgia.’ Rond half elf. Laatste bezoek. Twintig hoog. Dat was too much. Niet te harden in dat pak. Of de bewoner daarom maar even naar beneden wilde komen. Maar wat een leuke sfeeractie. Inspiratie voor mijn muzikale repertoire. En de actie bracht mooi wat extra geld in het laadje. Net als de zaterdag daarvoor de potgrond en orchideeënactie. In deze tijden zeer welkom.
Donderdagavond. Toezichthouder. Even op het veld. Heerlijk. Sportende jeugd. Uitstekend geregeld. Gedisciplineerde trainingsgroepen en ouders. En een top crew! Inmiddels zijn we in voorbereiding om ook de senioren weer te kunnen laten trainen. Even geduld. Ook dat vraagt voorbereiding. Streven. Donderdag a.s. start.
Op diezelfde donderdagavond was de sponsorcommissie in overleg. We krijgen een nieuw veld. En een hoofdveld. Dat biedt kansen. En die willen we benutten. Later meer. Hopelijk weten we volgende week ook meer over het traject van aanleg in de zomer. Nog andere kansen. Zeker. In de jongste jeugd zijn die er zeker. En de komende weken op zaterdagochtend wordt hier uitgebreid aan gewerkt via open trainingen.
Terug naar technische zaken. Er is volop actie. Er zijn komende, vertrekkende en stoppende leden. We zijn bij selectie en de A1 nog bezig de trainersstaf te completeren. Tjeerd en Charlie staan ook volgend jaar weer voor de groep. De verbintenis met Patrick wordt na onderling overleg niet verlengd. Van mijn kant uit alleen maar lof voor deze Rotterdammer. Een open en mooie persoonlijkheid. Ik baal dan ook dat het seizoen zo voor hem afloopt. Maar een gepast afscheid zoeken we nog wel.
Wat betreft mobiliteit. Het kan aan mij liggen. Het kan de stilte zijn waardoor het nu meer opvalt. But. Meer beweging bij spelers. Zowel senioren als jeugd. We schreeuwen het niet zo sterk naar buiten. Maar ook bij DSC zijn deze ontwikkelingen aan de gang. Communicatie volgt nog wel. En ik houd niet van schreeuwen. Laat staan pochen. Maar A en B jeugd zoekt de aansluiting bij DSC voor verdere ontwikkeling. Voor DSC goed. Voor de individuele speler is deze beweging zeker goed. Dat moeten spelers met ambitie niet nalaten. Je moet hier als bestuurder ruimte aan geven. Deze bewegingen hebben echter ook gevolgen voor de ontwikkeling van veel verenigingen. Het heeft invloed op de balans in een regio, tussen verenigingen in de top, de ploegen net daarna, enzovoort en zo verder. Dat houdt mij wel bezig. We hebben elkaar namelijk wel allemaal nodig om sport te ontwikkelen en levensvatbaar te houden. Dat vereist lange termijn denken. En overall? Het ontbreekt hier aan gemeenschappelijke visie en verantwoordelijkheid. Hoe het moet? Het antwoord heb ik nog niet. Ik zoek wel een platform voor deze discussie. Omdat het naar mijn mening in het belang van de korfbalsport is en dus ook voor DSC.
En ook nog. Het korfballen op zondag. In competitievorm op een haar na dood. Hoe graag de competitieplanner ook zou willen, hij krijgt het niet voor elkaar evenwichtige regionale spreidingen aan te brengen in de verschillende klassen. Dat ligt niet aan hem. Dat ligt aan de keuzes van ons verenigingen. Om die reden speelt DSC 4 in de zaal ook op zaterdag. De keuze was: alles in Den Haag op zondag of regionaal op zaterdag. Ik zie het competitiekorfbal op zondag echt ‘uitsterven.’ De kans die er onderligt? Hoe gaan we de zondag voor het korfbal benutten? De uitdaging? Hoe organiseren we alles op zaterdag. Ook dit is zeker een ruime discussie waard.
U ziet. Satis exercitium. Ouwe moer. Genoeg zaken te doen. Bij DSC. In korfballand. Kortom. ‘Locomotive Breath.’ Jethro Tull.
Fijne zondag.