Mooi woord. Veelzijdig mee te spelen. Ontwikkeling. Evolutie. Verloop. Ontplooiing. En als je je gedachten de vrije loop laat. Groei, wasdom, aanwas, rijping. Hoe zit het bij DSC?
Woensdagavond. Ledenvergadering. Aanwezigheid redelijk. Ook ouders. Altijd prettig voor bestuur. De inleiding. No problem. De notulen van het juni-overleg? Overzichtelijk. De jaarrekening? Helder. Kascontrole? Prima. Nieuwe kascontrolecommissie? Zo benoemd. Clear. Easy. En toen….stilte. De voorzitter schetst de gevolgen van onderbezetting bestuur. De financiële vertegenwoordiging ontbreekt nog steeds. De acties tot nu toe zijn zonder resultaat. Dus. Formeel geen dagelijks bestuur. Statutair problematisch. Ook juridisch. Voor de rust. DSC heeft het financieel goed ingericht. Vier vrijwilligers houden zich bezig met zorgvuldige uitvoering van de financiën. Er is spreiding van deskundigheid. Maar wie ziet toe op het proces? Wie zorgt dat bestuur zich ook richt op de langere termijn? Wie fiatteert de betalingen? Dat is de bestuurlijke rol. Gemiddeld drie per week. De voorzitter maakt duidelijk dat je niet van de huidige bestuursleden mag verwachten dat zij deze verantwoordelijkheid op deze wijze dragen. Dat is risicovol voor DSC maar ook hoofdelijk voor de bestuursleden. De stilte wordt ongemakkelijk. Duurt lang. Om er uit te komen. Een kleine werkgroep vanuit de club gaat op jacht. Headhunting.
Verder. Chris Jansen stelt volgend jaar zijn functie technische zaken ter beschikking. Daar is in juni dus een vacature. De voorzitter geeft aan in juni 2020 te stoppen. Vorig jaar al eens gemeld. Niet omdat hij het niet leuk vindt. Wel omdat het na twee termijnen van vier jaar goed is. Voor de ontwikkeling van DSC is het van belang dat anderen stokjes overnemen. Wisseling van de wacht verfrist, houdt een vereniging scherp dat er doorgedraaid moet worden op taken en functies.
In het kielzog van deze mededelingen werd de vergadering meegenomen in samenwerkingen die het bestuur zoekt met andere verenigingen op het sportpark. Om toekomstbestendig te zijn, onze ambities te realiseren, zijn allianties op verschillende gebieden en met verschillende verenigingen nodig. In mijn visie: alleen redden we het niet op de langere termijn om een organisatie als de onze te draaien.
Samenwerking is er ook in de regio met andere verenigingen. Er is bijvoorbeeld een circuit opgezet met teams van verschillende verenigingen om meer recreatief tegen elkaar doordeweeks te spelen. Het zijn allemaal mensen die vrijblijvender willen sporten. Ik ben benieuwd. Eind van de zaal evalueren of deze ontwikkeling toekomstbestendig kan worden gemaakt.
The Battle of the South is ook zo’n traject. Rust Roest had een prima organisatie. Doel van het tegenwoordige toernooi is vooral een platform te zijn voor de Zuidelijke verenigingen om tegen elkaar te spelen, elkaar te ontmoeten en ook een netwerkomgeving te creëren. Dat is nog geveild moet worden aan het concept lijkt mij ook. Maar de filosofie onderschrijf ik zeker. Ook al is DSC met haar ploegen ver vooruit op andere verenigingen. De uitslag Rust Roest 1 – DSC 3 deed mij ook even fronsen. 18 – 31. Goed, het is een oefenwedstrijd. Maar toch. Tegelijkertijd. DSC moet er bij zijn. Nooit vervreemden van je omgeving. Juist de omgeving stimuleren sterker te worden. En buiten dat. Even het volgende. Op hoofdklasseniveau in de zaal zijn er drie verenigingen in Nederland die met drie teams op minimaal dit niveau vertegenwoordigd zijn. Dat is de absolute top. PKC en TOP (S) en…..DSC. Tel daarbij de positie van onze huidige A en B op. DSC heeft toekomst.
Het stormde deze week ook bij de berichtgeving rond het regionale talententeam onder 19. Het KNKV wil in 2019 deze talentontwikkeling niet aanbieden in Zuid. Reden. Onvoldoende breedte aan spelerskant. Te weinig trainingsarbeid. Ontbreken van een hoofdtrainer. Hier heeft DSC last. We leveren spelers. We leveren kader. Maar het ontbreekt aan een breder draagvlak in de regio. Er is geen werkgroep RTC Zuid. Het KNKV kan ik in dezen wel volgen. Lastig is dat DSC wel levert en nu geblokkeerd wordt door een achterblijvende omgeving. Dat voelt onrechtvaardig. Deze week maar weer eens overleggen richting Zeist en intern met betrokkenen.
Toekomstbestendig. Een wankelpunt in vrijwilligersorganisaties. Maar met creativiteit en lef zondermeer te realiseren. De komende maanden zal blijken of we ook echt resultaat gaan bereiken met de omgeving. En passant. Er was draagvlak in de ledenvergadering voor aanpassing van het rookbeleid. Het is ook bij de gemeente voorgelegd. Mensen, verwacht aanpassingen bij de start van de tweede helft veld.
En het mooiste bericht van de week. Alweer zestien nieuwe leden sinds augustus. Het beleid op ledenwerving begint weer vruchten af te werpen. Fantastisch. Voor nu. Prettige week. Kom 10 november naar de zaal voor clinics en oefenwedstrijden. En ’s avonds? Feestje. Daar zijn we meestal wel goed in.