YouTube. Artificial intelligence. Ik weet het. Automatische hits. Sunday morning with…Reina del Cid. Eigenzinnig bandje. Ongecompliceerd. Blues. Country. Folk. Bluegrass. Pop. Jazzy. Prachtige covers. Prima. Fris voor de ochtend. One Fine Day. Ik kom op gang.
Even terugspoelen. Donderdagavond. Rob Reurling vereeuwigt de nieuwe ploegen. Het G team poseert vol enthousiasme. Viert daarna luidkeels zingend een verjaardag. Aan de andere kant van het veld zingt het tweede mee. Ontspannen sfeer. Fun. En op het terras. Twijfel of er gerookt mag worden. Goed om te zien dat mensen uit het zicht gaan voor die behoefte. DSC koerst net als de andere sportparkbewoners aan op een rookvrije omgeving. En…ik krijg ingefluisterd dat de midweek 2 gewonnen heeft.
Zaterdag. Sonne. Rob vereeuwigt nog steeds teams. De E1. Winst. 0 – 25. Da’s fors. Hoop dat er wat meer weerstand gaat komen. Andersom. De E2 en B3 hadden het zwaar. Net als de D2. SDO D1 was directer in het spel. En dan opeens. Bij vlagen. Contouren van leuk aanvalsspel. Daar zit echt wel potentie in.
Potentie? C1 en B1. Zeker. Zag elk een helft. Mais. Tweemaal verlies. Twee puntjes. Dalto en DVO. Zeker goede ploegen. Tempo hoog. Doelgericht. En dan. De A2 en C2. Tweemaal verlies. Twee puntjes. Wat mij betreft. Patroon. Daar is geen computerprogramma voor nodig. Wat ontbreekt? Waar ligt de uitdaging? Lef. Meer overtuiging. Geloof. Meer tempo. Meer directheid. Het mag, nou nee, moet spritziger. Fire. En dat zit gegarandeerd in de ploegen. Come on.
De D1 verloor in Tiel. De C3 en B2 speelden keurig gelijk en de B4 pakte wederom winst.
Ik zie de tweede helft van de A1 tegen Nieuwerkerk A1. Het verschil is groot. Heel groot. Eigenlijk geen wedstrijd. De A1 klapt naar 28 – 8. Het had nog meer kunnen zijn. Voor het ritme fijn. Volgende week uit in Assen zal het waarschijnlijk anders zijn. AVO is ook nog ongeslagen.
DSC 2 – Fiks 2. Leuke start. Vlot. De ploegen spelen in hoog tempo. De doelpunten vallen makkelijk. Ze houden elkaar twintig, vijfentwintig minuten in evenwicht. DSC heeft wel steeds het initiatief in de score. Koestert een voorsprong van twee punten. Dan sprint DSC weg. Vier verschil. Vijf. Laatste minuut. Zes valt. Lekker. Aram gooit er van afstand ook nog de zevende in. De kruitdamp trekt op. 17 – 10. Mooie run. DSC speelt sterk. Geconcentreerd en bijzonder effectief.
DSC laat in het tweede bedrijf zien dat de scherpte blijft. De trefzekerheid ook. Daar kun je als tegenstander moedeloos van worden. Niet dat Fiks het laat lopen. DSC is echter ongelooflijk trefzeker. En veel lukt. Via 19 – 11 lopen ze naar 33 – 20. Heerlijk potje. Leuke doelpunten. Klantenbinding.
Bij DSC 1 – Fiks 1 verwacht ik een lastiger potje. Vorig jaar bleek al dat Fiks een goede tegenstander is. Stug ook. Lastig te bestrijden. En deze gedachte wordt waarheid.
DSC start goed. Timo de Wit scoort snel de 2 – 0. Vervolgens 3 – 0. Fiks voelt dat het moet counteren. 4 – 0 zou meteen lastig zijn. Ze scoren inderdaad. Van afstand. 3 – 1. DSC houdt het initiatief. Er moet echter hard voor gewerkt worden. Fiks verdedigt strak. DSC heeft er moeite mee. Komt moeilijk onder de druk uit. Het is fysiek. Vooral de strijd om de aangeefpositie is stevig. Veel te stevig. De vrije ballen vallen als rijpe appelen. Het rendement helaas matig. DSC komt enkele malen op drie verschil. Het gat wordt echter niet groter. Fiks pikt iedere keer weer aan. De 10 – 8 bij rust is het logische gevolg.
In de tweede helft eenzelfde beeld. Fysiek. De leidsman heeft het niet makkelijk. Er komt commentaar. Logisch gevolg als niet doorgepakt wordt op vooral de steeds hevig wordende strijd om die aangeef. DSC houdt de hele tweede helft het initiatief in de score. Maar Fiks blijft knokken. Blijft aandringen. Er zijn twee gaatjes van drie. Maar Fiks dicht het steeds tot een puntje. DSC houdt tot twee minuten voor tijd een gaatje van twee. 20 – 18. De twintigste lijkt bevrijdend. Fiks antwoordt echter direct met een score. 20 – 19. De druk op DSC is maximaal. Er volgt een heel lange aanval. Er zijn mogelijkheden van afstand. Maar het valt niet. Fiks ruikt de kans. Slaat ook toe. 20 – 20. Nog een kleine minuut. Spanning ten top. DSC speelt weer een lange aanval. De schoten treffen weer geen doel. Onderschepping. Fiks krijgt haar kans. Nog een seconde of twintig. Number one. Mis. Number two. Mis. Nog geen tijd? Number three. Mis. Pfff. Onderschepping. Direct na de onderschepping. Tijd. Een onderbuikgevoel vraagt zich af waarom dat moment zo vaak het einde van een wedstrijd is.
Maar goed. 20 – 20. DSC had eerder zaken moeten doen. Die vier verschil. Er waren mogelijkheden. Aanvallend had je op die momenten scherper moeten zijn. Verdedigend werden ze ook iets te vaak verrast door de actie naar binnen. Dus. Fiks vocht geweldig door. Was terecht blij met het punt en had zomaar als een dief in de nacht de overwinning kunnen stelen. Dan zouden ze helemaal lekker ‘Terug naar Oegstgeest’ zijn gegaan.
Ik zag geen leuk spel. Wel een gevecht. En. Ik maak mij weleens druk over gele kaarten e.d. Nu maar eens over dat idiote gevecht om aangeefposities. Bij alleen vrije ballen zullen ploegen hun spel echt niet bijstellen. Stippen die acties. Dat voelen ze. Dan gaan we weer korfballen.
Zaterdagnamiddag. Mooie nazomer. Zonnetje. Biertje. Veel toeschouwers. De hele dag. Dus. In die zin. Mooi dagje DSC. En voor vandaag. Zondagploegen succes. ‘Johnny B Goode’ klinkt. Nog steeds Reina del Cid. Ik bedenk me dat het heerlijk terrasweer wordt vanmiddag. See you.