Zondagse start. Mijn vinger beweegt over ‘het wriefglaas.’ Gevonden. ’t Hoogeland. Gronings. Ede Staal. Cultfiguur. Past zo in een rijtje geweldige chansonniers. Wat het te maken heeft met een Eindhovens – Amsterdamse ontmoeting? Ūberhaupt nichts. Of toch. Taco Poelstra begrijpt het. Voila.
Zaterdagochtend. Zomerkleding weer uit de kast. Prachtig weer. Never ending story. Op het veld. Sfeervol. Zonnetje. Lekker korfballen voor de jeugd. De E2 wint. NKV. 8 – 0. De E1 lukt dat niet. De C1 verliest. Van Dalto. Laatste seconden. Acide. Leerpuntje. Niet forceren op het moment suprême. Balbezit heilig. Jammer. Ze waren aan een leuke serie bezig. Nu is het dringen tussen plaats drie en acht. De D1 incasseert een eerste verlies. Uit bij Tiel ‘72. Chapeau voor de D2. Winst op koploper SDO. Er zit misschien nog iets in het vat! D3 en D4 doen goede zaken. De D3 zelfs heel goed. Kampioen. Weliswaar gedeeld. Maar dat drukt de pret niet. Hartstikke mooi. Proficiat. De B1 verslaat SKF. 17 – 14. Blijft daarmee stevig op plaats twee. Tot nu toe….prima seizoen.
12.30 uur. Ik zoek een strategisch plekje. Trying. Drie wedstrijden tegelijkertijd. A3, B2 en A2. In flitsen. Leuke aanvallen. Scores. O’s en a’s. Mis scores. Zie Sophie, spelend als heer, haar tweemaal langere tegenstander naar de grond werken. Sta te ver weg om het te beoordelen. Dus. Van afstand een koddig tafereel. En als de rook is opgetrokken? Driemaal winst. Papa’s, mama’s, opa’s, oma’s, ze komen van het veld. Familiesport. De zon is ze wat te heet aan het worden. Een oma meldt: “ga naar huis. Vanaf negen uur hier. Drie kleinkinderen.” Tja, te begrijpen. Ze mist daardoor wel de hoofdschotel van de dag. Het affiche. Twee topwedstrijden.
Topper une. DSC A1 – Fortuna A1. DSC nog ongeslagen. Fortuna eenmaal verlies. DSC heeft in de eerste helft een licht initiatief. In de score drukken ze dat uit in een voorsprong bij rust. Het is een spannend en mooi potje korfbal. De tweede helft is anders. De spanning komt nog meer op de lijn. De verdedigende stellingen heersen. Er zijn fouten. De scores worden schaars. Zeker bij DSC. Fortuna legt veel druk op de DSC aanval. Dwingt schutters naar de buitenkant. Neemt het initiatief over. Komt ook eenmaal voor maar wordt direct gecounterd. DSC blijft daarna steeds aan de goede kant van de score. 14 – 13 is een mooi uitgespeelde score van Tygo Brink. Daarna 14 – 14. DSC scoort 15 – 14. Het buitenkansje voor DSC is vervolgens een strafworp. Er wordt gemist. Ik houd het netjes…. chips. Fortuna ruikt de kans. Vecht door. Scoort op power de gelijkmaker. Hoofd erbij houden. De honger om een actie te maken is groter. DSC had daar vaker last van deze wedstrijd. Fortuna krijgt de laatste aanval. Nagelbijtend. Het blijft gelijk. Voor de neutrale kijker de meest terechte uitslag. Alhoewel. DSC weet dat het onder alle druk toch de deur had dicht kunnen doen. Het publiek zag een volwassen en spannende strijd.
Topper deux. DSC – Rohda. Beide teams nog niet verloren. Wel eenmaal gelijk. De eerste twintig minuten. Vlotte wedstrijd. DSC heeft een klein voordeeltje. Scoort steeds als eerste. Ik hoop op het verschil van twee. Rohda trekt de stand echter steeds gelijk. Vanaf minuut twintig de kanteling. Sherida Jansen scoort eerst 7 – 7. Daarna zorgt Enzo van Beugen met twee treffers voor 7 – 9. DSC zakt weg. Komt niet onder de verdedigende druk uit. Via een strafworp wordt het 7 – 10. Bliksems. Wederom heeft DSC slechte minuten in de slotfase van een eerste helft. Punt van aandacht.
Tweede helft. Geen oogstrelend korfbal. Wel een gevecht. DSC komt op 8 – 10. Rohda pakt over. 8 – 12. DSC heeft het zwaar. Grote verdedigende druk. Ze vechten wel. Timo de Wit scoort tweemaal. Vooral 12 – 14 is een prachtige one-hander. Hij houdt DSC in de race. Direct volgt de 10 – 13. Breakpoint. Rohda mist een strafworp. Het had de knock-out voor DSC kunnen zijn. Nu niet. Lotte van Montfort houdt DSC in de slipstream. Als vervolgens Jan Knollema van afstand treft is de spanning volledig terug. Aandringen. De druk neemt toe. Rohda speelt echter bijzonder efficiënt. Lange aanvallen. Geduldig zoeken naar de juiste kans. Knap werk. 12 – 14. Laudy Smits komt binnen de lijnen. Het is geen toeval. Ze googelt haar specialiteit uit de hoed. 13 – 14. Rohda volhardt. Weer lange aanval. Weer doeltreffend. 13 – 15. Five minutes to go. TT. Timo Time. Met dank aan een vak die het feilloos aanvoelt. Tweemaal van afstand. 15 – 15. De laatste minuten zijn bloedstollend. Time out. Wissels. DSC fysiek fitter. Lijkt dat te gaan verzilveren. De laatste kans wordt echter iets te vroeg genomen. Rohda heeft de laatste ronde. Thriller. Tandvleeswerk. DSC blijft overeind.
Na de wedstrijd. Gesprekjes. Wouter Blok. Erik Luijk. Taco Poelstra. René Kruse. Scheidsrechter. Spelers. Conclusie. Verdedigingen heersten. Rohda had het kunnen doen vandaag. Verliest een puntje. DSC wint een puntje. De Wit. Goed voor zeven treffers. Persoonlijke noot. DSC is een vechtmachine. Belangrijk ingrediënt. Daar geniet ik wel van.
We kunnen leven met de uitslag. Het is terrasweer. De sfeer zit er in. Niemand wil naar huis. Rohda gaat de avond in Eindhoven doorbrengen. Even onrust. Fieke Bosman luidt de noodklok. Geen barpersoneel meer. Ze wil de laatste ronde aankondigen. Het probleem lost zich ter plekke op. Wel fijn als we dat vooraf zouden plannen. De Brabantse gezelligheid houdt aan. DSC 4 wint uit bij Synergo. Ik neem afscheid van Taco. Hij mag nog ‘even’ terug naar Groningen.
Inmiddels. Zondagochtend. Vrolijke Brabantse klanken. Van Maasakker. ‘Goade mee.’ Taco, wel naar luisteren. Ga vanmiddag een terrasje opzoeken. Ontspannen. Volgende week naar Arnemuiden. TOP. Een nieuwe uitdaging. Moijoa.