Zaterdagochtend. Krabben. En flink. Bijna vergeten hoe dat moet. Eerste route. Helmond Roermond. Aan de ene kant de Zuid Willemsvaart. Aan de andere kant bevroren weilanden. Hier en daar bevolkt door schapen en paarden. Idyllisch. Tot zover mijn Rail Away. Het gaat over korfbal. In Roermond. Een spannend potje. NKV C2 - Ready C1. De Nuenense ouders leven mee. Maar. De laatste wint. Dat doet ook hun B1 van onze B3. Even een koppie thee. Gesprekje met ouders. De voorzitter van Ready. Op naar Eindhoven. Tussenstopje thuis. Uitslagen bekijken.
Elf nederlagen. Nog geen DSC winst. De C1 verliest een belangrijk duel. In de E’s forse verschillen. De uitslag van de F1. Dat viel denk ik niet mee. 29 – 0. Nu vergeten kinderen snel. De F. Vooral aan trainerskant een kritische zaak. Er is dringend ondersteuning nodig. Naast de bevlogen trainer die er nu staat. Ze heeft veel kinderen in haar eentje te begeleiden. Misschien…. Zou ik mijn voorzitterschap opgeven? De F trainen lijkt me gewoon leuk. En die kleintjes verdienen begeleiding. Help. Hilfe. Aide.
De A3 doorbreekt de negatieve spiraal. 15 – 2. Michelle en Robin ogen tevreden. Ook de A2 pakt winst. 18 -15 tegen Tiel. De B1 treft DeetosSnel. DSC. Veel beter. Maar de wedstrijd komt niet op gang. Heel af en toe kwaliteit. De combinatie van Pieter en Dion. En op de valreep. Evi. Poeiers vanaf de lijn in slotseconden doen het altijd. 22 – 9.
Dan het drieluik. DSC – Groen Geel. De A1. Sterker. Maar het lijkt een kopietje van de B1. Het spat er niet af. Ontbrekend ritme? Het was de eerste wedstrijd sinds een maand. Winst? Terecht. Game, set and match: 22 – 13. Ze staan keurig tweede. Volgende week Fortuna uit. Andere koek.
DSC 2. Gehavend. Marloes en Yara blessure. Veenstra en Verhulst in een. Historie? De eerste ontmoeting. Een TGV. Na vijf minuten 9 – 3 voor Groen Geel. Nu. Vijftiende minuut. 4 – 3 voor DSC. Een boemeltje. DSC naar 7 – 3. Dan heel slordig. Rust. 8 – 9. Na rust. Als de ‘Waltz of Flowers.’ Tsjajkovsky. Lieflijk. Beschaafd. Maar daar ga je niet mee winnen. Nog tien minuten. Wissels. Het ontvlamt. DSC komt gelijk. Spanning. Publiek roert zich. Om en om. Groen Geel steeds dat eerste puntje. Nog negentig seconden. 18 – 19. DSC scoort 19 – 19. Nog veertig seconden. 19 – 20. DSC krijgt nog een kans. Verliest de rebound. Groen Geel wint. Conclusie. De oorlog had eerder moeten beginnen. Dan waren er punten gepakt.
Het laatste deel. Prettig druk. Het hoofdklasse serviceteam. Topteam. Alles weer piekfijn in orde. Complimenten. En. De jeugd heeft zich gemobiliseerd. Zij gaan voor een feestje. Sfeer. Mijn hart klopt wat sneller. Zo zie ik het graag. Na enige schermutselingen opent Groen Geel de score met een strafworp. DSC acteert moeizaam. De verdedigende druk van Groen Geel is enorm. In de vijfde minuut doorbreekt Lotte van Montfort de ban. 1 – 3. Vijftiende minuut. 5 – 9. DSC heeft het zwaar. Groen Geel. Energiek. Tempo. Beweging. Scherp op elk duel. Veel rebounds. Gedreven. Verbeten. Fel. Geconcentreerd. Superlatieven genoeg. DSC is eigenlijk nergens. Je wil wel maar het gaat niet. DSC kan geen vuist maken. En als de rook om je hoofd is verdwenen. 9 – 16. Half time. Dit duel lijkt gelopen.
Na rust. Ik krijg gelijk. It’s done. Groen Geel blijft heersen. DSC volgt. Komt echter niet in de buurt. Ik berust. Tot het frusto momentje. ‘Don’t Get Me Wrong.’ The Pretenders. Ik wil geen hetze. Wel debat. Wederom. Gele kaart. Minuut veertig of zo. De Wit. Emotie. Tegen de scheids. Natuurlijk. Mondje dicht. Maar. Spelers zijn geen robots. De hele wedstrijd wordt hij geweldig verdedigd. Op het randje. Over het randje. Ook met doorslaan. Geen fluitje. Nu zou ik kunnen berusten in de situatie. Maar. Kijk even terug. Enkele minuten eerder. De verdedigende actie van een Groen Geel dame op Lotte van Montfort. Ik bewonder de gedrevenheid van die dame. Wat een inzet. Maar deze was over de rand. Zo’n torpedoactie is gewoon meer dan een stip. De charge lost de scheids op met een praatje. Oké. Maar wel een prent voor praten tegen de scheids. Dus een harde charge op een speler is niets, praten tegen de scheids is geel. Ik ken de cijfers niet. Ik gok. 70% van de kaarten gaat over commentaar. Later. Aan de bar. Het siert. Hij had het anders op moeten lossen. Dat hoor ik voor de derde keer dit jaar. Maar het kwaad is wel geschied. De portemonnee van de speler wordt wat lichter. Erger. Hij heeft voor een jaar een enkelbandje. KNKV help de scheids. Schaf de gele kaart af. Zet het op de agenda. Hurry. Wat ze internationaal denken? Boeien. We hebben op dit moment helaas voldoende wereldleiders die zich geen donder aantrekken van een internationale orde voor minder nobele doelen. Het inruilen van gele kaarten voor andere strafmaten zal de scheidsrechter helpen.
Maar eerlijk. De voorvallen. Ze hadden geen enkele invloed op de wedstrijd. Groen Geel was heer en meester. Indrukwekkend in de eerste helft. Gewoon goed in de tweede helft. Het beste wat ik tot nu toe zag. DSC….tja….. Je plan moet je wel uitvoeren. Dus. De een super. De ander trop petit. Dan is het verschil très grand.
En ben ik nu zuur? Helemaal niet. In de nazit. Een geamuseerd DSC 3. Ze wonnen in Harderwijk. Unitas 2. Die gaan lekker. Ga ze echt bekijken. En ook. Een leuk gesprek met de supporters van Groen Geel. Ze bleven in Eindhoven. Volgende week naar Arnemuiden. Niet eenvoudig. Ik ga. Al is het alleen maar om even een van mijn trouwe lezers de hand te schudden. En voor nu. Ik ga mijn verjaardag vieren. Tenminste dat zeggen mijn kinderen. Ik ga voor een liedje van Stevie Wonder. Mijn vrouw wil Kool & The Gang. Ook goed. Salut.