Zaterdagavond. Kwart voor elf. Ik bel mijn vrouw. Waarschuwing. DSC heeft verloren. Kan ze zich instellen op chagrijn. Kwart over elf thuis. Er staat een Jack Ryan's Beggar’s Bush op tafel. Geniale zet. Ik open de fles. Schenk een bodempje in. Zoiets drink je om te genieten. Ik ruik, nip. Het is voldoende voor een ietwat prettigere smaak. Ik staar naar het glas en naar haar. Beschouwing.
De dag begon mooi. De D1 en de A2 pakten beide hun eerste overwinning van het seizoen. Na wedstrijden van verlies, soms nipt, soms stevig, nu de beloning voor doorgaan. Het voelde goed bij de teams en coaches.
De dag werd nog mooier. De C1 versloeg PKC C1. 9 – 7. Spannend potje. Knappe prestatie. De B1 had vervolgens weinig moeite met SKF. Geen spektakel. Wel enig vermaak met enkele aardige acties en dito afronding.
De A1 leverde ook spanning en vermaak. TOP Sassenheim meldde zich in Eindhoven. Kandidaat voor de bovenste plaatsen. Een ploeg die op tempo speelt met veel beweging. Maar in deze wedstrijd wilde ze misschien wel iets te veel mooi korfbal. Ze liepen zich de hele wedstrijd stuk op een zakelijk, geconcentreerd en efficiënt spelend DSC. Na 4 – 0, een time out en een korte inhaalrace van TOP, ontspon zich een stevig en attractief duel. DSC gaat met 10 – 8 de rust in. Na rust blijft DSC aan de goede kant van de score. TOP wankelt, forceert. De trekker wordt definitief overgehaald in de laatste tien minuten. Vier damesdoelpunten. DSC loopt uit naar 19 – 13. Eindstand 21 – 17. Formidabel.
Inmiddels lopen de voorbereidingen. In de hal wordt een prachtige ontvangst opgesteld. De selectiespelers zijn levensgroot op banners gezet en verwelkomen de bezoekers. Primeur in korfballand. De keuken draait op volle toeren. De spandoeken worden opgehangen. Livestream Jorgen begint zijn activiteiten. De nieuwe muziekinstallatie wordt iets te enthousiast getest door de geluidsman. Iedereen is wakker. De kassa wordt in gereedheid gebracht. Even wennen voor supporters dat de regeltjes zijn aangescherpt. Ik begrijp echter niet dat niet alle mensen gewoon even langs de kassa lopen. Ook DSC maakt kosten op zo’n avond. Scheidsrechters en het team van de week worden ontvangen. Aan de voorbereiders zal het niet liggen. Zij zijn klaar voor de ontmoetingen tegen TOP. In dit geval uit Arnemuiden. Overigens…zij kunnen nog hulptroepen gebruiken. Dan verloopt de dienstverlening voor de bezoekers nog soepeler. Interesse? Meld je even bij bestuur of Fieke.
Twee heeft het begrepen. De eerste helft is redelijk gelijk opgaand. DSC heeft het initiatief maar TOP klampt taai aan. Ruststand 9 – 7. Na rust neemt DSC een voorsprong van vier punten en breekt de weerstand. DSC loopt uit naar een regelmatige 23 – 15 overwinning. Een prettig, onderhoudend en goed voorprogramma.
Nu het eerste nog. De hymne van de hoofdklasse klinkt. De mascotte verschijnt. De speaker handelt het voorstellen in tempo af. Prettig voor de ploegen. De eerste aanval levert een voorsprong op maar TOP antwoordt direct. Tot 3 – 3 gaat het gelijk op. Dan slaat DSC een gaatje van twee punten. Na een kwartiertje heeft DSC een voorsprong van vier punten. DSC speelt in deze fase fris. Verdedigend sluit het goed. TOP wordt gedwongen te forceren. DSC verzuimt echter de voorsprong te vergroten. TOP kan op het vinkentouw blijven zitten. Op slag van rust, bij 11 – 7, mist DSC een strafworp. En met vijf punten voorsprong gaan rusten of vier maakt toch iets uit.
In de rust klinkt K3. De D2, team van de week, danst samen met dames van het tweede en andere jeugdleden voor het publiek. Vermaak en plezier alom. De sfeer is opperbest.
Na rust is dat snel verdwenen. TOP trekt binnen vier minuten de stand gelijk. Het is er ook meteen overheen. 12 – 14. Er zit een enorme kramp in DSC. Het goede spel van de eerste helft is volledig verdwenen. Het is onzeker. Er sluipen irritaties in. Gesprekjes met de scheidsrechter. Maar geen duelkracht meer. TOP voelt dat er iets te verdienen is in Eindhoven. En dat zou DSC moeten weten, TOP is een vechtmachine. 14 – 17 tussenstand. DSC komt terug. 17 – 17. Prima. Nog zes minuten. Het kan weer alle kanten op. DSC neemt een voorsprong. 18 – 17. TOP neemt weer over. 18 – 19. Dan het cruciale moment. De voorbereiding op de actie is doordacht. Er volgt een vrije doorbraak. Opgelegde kans. Niet te missen. Maar het kan toch. Ik zeg tegen buurman Henk Klaassen, de man die met een korfbalfoto in l'équipe staat: “dit kan weleens het breekpunt zijn.” Mijn pronostiek wordt waarheid. Jeannine Marijs haalt direct de trekker over. 18 – 20. DSC zit definitief stuk. De pijn wordt nog wat groter door de 18 – 21 eindstand.
Zure nederlaag. Niets op af te dingen. TOP speelde een sterke tweede helft. DSC zakte ver weg. En dat niet alleen binnen de lijnen. De zaal was een ‘Sound Of Silence.’ De ploeg was de weg kwijt, het helpt als we proberen ze daar doorheen te schreeuwen. We zitten er niet voor niks. It’s a game of fun and excitement, not a funaral. Ook dat is #DSCtotindepuntjes. We doen het met zijn allen. Er is geen man overboord. We hebben verloren. Keep your chin up. De beuk erin. Volgende week naar Tempo.