Zaterdagochtend. Witte straten. Voorzichtig manoeuvreer ik mijn auto de wijk uit. Daarna valt het mee. Richting Reuver. Noord Limburg. Prachtig landschap. Ik grom wel want Radio 2 wordt verdrongen door een Limburgse zender. Klote muziek. De B3 wint. Kroont zich al een beetje kampioen. Volgende week het echte feestje. Wel om negen uur. Op tijd naar bed vrijdag????
Op naar Eindhoven. Bericht. De A2 pakt punten in Tilburg. Belangrijk voor volgend seizoen. Het roept wat vragen en reacties op. Mais. Ploeg op niveau houden gezien de mogelijkheden volgend seizoen in de A was een doelstelling. Belangrijk voor de club. Belangrijk voor de regio.
Arriveer in de Vijfkamp. Wat vorige week net niet lukt, lukt nu wel. A3. Winst. Het is de opmaat voor een drieluik tegen Dalto. Tweemaal belang, eenmaal vrijuit. Rond vier uur komt er een geel zwart gevulde bus uit Driebergen. Het loopt snel vol. Er staat in de wedstrijd DSC B1 – Dalto B1 ook wat op het spel. De eerste plaats. DSC heeft de beste papieren. Mag met twee verschil verliezen. De ‘harde kern’ van Dalto zorgt met veel gezang en aanmoedigingen voor entourage. Wat een heerlijke sfeermakers. Een kick voor spelers.
Op het veld valt dat mee. De B1 komt goed uit de startblokken. 4 – 0. Vervolgens lange tijd droogte. Veel slordigheden. Dalto scoort na een minuut of tien haar eerste. Bij 5 – 5 zijn ze weer op gelijke hoogte. Over en weer kansen. Er is echter een soort van wapenstilstand in de afronding. Doelpuntschaarste. DSC scoort nog tweemaal. 7 – 5 rust. Stresshormonen blokkeren een attractieve wedstrijd.
Tweede helft. Onveranderd spelbeeld. Alleen DSC scoort. 9 – 5. Dalto pikt het daarna toch op. Blijft energie in de wedstrijd stoppen. Bij 10 – 10 wederom langszij. De spanning in de laatste minuten. Dalto komt op voorsprong. DSC antwoordt. Tenenwerk. In de laatste seconden zie je dat het geloof op het gewenste resultaat bij Dalto weg is. Koen Spoor lijkt met zijn score zelfs DSC de overwinning te bezorgen. Dat verhindert Dalto in de slotseconden. 13 – 13. Terechte uitslag. Matige wedstrijd. Het doet niets af aan het DSC feestje. Kampioen. Gefeliciteerd. En eindelijk een keer een kwartfinale op eigen terrein.
DSC 2. Inzet? Kampioen worden zonder verlies. Daar lijkt het ook lange tijd op. Tot de machine opeens piept en kraakt. Dalto profiteert. Een achterstand van zes punten wordt omgebogen naar een voorsprong. Hectisch slotakkoord. Als de klanken verstomd zijnstaat het 22 – 22. Het doet niet zoveel af aan de totale prestatie. Het publiek gaat staan. Applaus volgt. Verdiend.
In de aanloop naar DSC 1 – Dalto 1. Praatje met de teams van de week. Ze hebben er zin in. Ik vraag hoe het ging vandaag in de wedstrijd. De F speelt gelijk, de E3 wint. Dan vinden ze het genoeg, storten zich weer op de discussie wie met wie mag oplopen. Ik praat met de voorzitter van Dalto, begroet de voorzitter van NKV, ontmoet nieuwe sponsor Baskuul, schud de arbitrage de hand en zoek een plekje in de hal. Daar is de geel zwarte brigade aan een kippenvelmomentje begonnen. Ze zetten een fantastische haag voor hun spelers op bij het oplopen, overstemmen de speaker. De aspiraties zijn duidelijk.
Het eerste kwartier is scherp. Joan Vos is gekoppeld aan de Taiwanese international Ya-Wen Lin. De hele wedstrijd levert dat intensieve duels op. Zo lopen er wel meer koppeltjes. DSC start goed. 4 – 1. Dalto zoekt nog. Bij 5 – 5 hebben ze het gevonden. Langzaam maar zeker nemen ze het initiatief. Tot 7 – 7 haakt DSC aan. Dan wordt het gat geslagen. Beter korfbal. Langere aanvallen. DSC komt droog te staan. 7 – 11. Vooral nummer elf is een mooie score. Dalto tankt vertrouwen. DSC probeert het wel. Wil ook wel. Maar kan niet meer dan aanhaken op vier punten. Rust. 12 – 16.
Op zich kan dit nog alle kanten op. De uitwedstrijd gaf ook dit beeld. Toen ging DSC alsnog met de winst lopen. De start is voor DSC echter dramatisch. Binnen een minuut twee scores voor Dalto. Een gat van zes. Achtervolging. Een betere DSC fase. 17 – 19. Voor ik recht kan gaan zitten is Dalto alweer ‘gone with the wind.’ Marge weer vier. Vervolgens wordt het verschil weer zes. It’s done. Wat DSC ook doet, Dalto heeft steeds een antwoord. Het blaakt van zelfvertrouwen. Er lukt veel. Er zitten een paar fraaie doelpunten bij. 24 – 28. Nog dertig seconden. Dalto neemt een time out. Even samen vieren. Vervolgens valt ook nog de 24 – 29. Het feest kan beginnen. Het speelveld kleurt geel en zwart. Terechte overwinning.
Zondagochtend. De facto. Berusting. Het seizoen. Het zat er gewoonweg niet in. Te onregelmatig. In te veel opzichten. Dan red je het niet. Van de zes topwedstrijden wonnen we er maar twee. Daarnaast nog een verlies en gelijkspel. De wereld vergaat er niet van. Dit hebben we in de overgangsklasse jaren op rij beleeft. Er is wel werk aan de winkel. Ambitie houden. Don’t Dream It’s Over. Crowded House.
Ik kijk de tuin in. Mijn honden ook. Er ligt nog sneeuw. Quattro Stagione. Vivaldi. Winter tikt lente aan. Ik verlang naar de lente, het veld, het zonnetje. Naar gezellige drukte op trainingsavonden en wedstrijddagen. Eerst nog het toetje. De B1 in de kwartfinale. En wie weet. De C1 naar het NK.
Nog even terug naar gisteravond. Na de wedstrijd. Ik schud een meneer van Dalto de hand. Ken hem niet. Hij mijn stukjes wel. Leest ze regelmatig. Of ik aardig ben over de wedstrijd? Of course. Dalto succes.