‘What’s Up.’ 4 Non Blondes. Het opent zondagochtendrituelen. Op het ritme van de muziek probeer ik mijn mind in een reconstructie te krijgen. Het rommelt en borrelt. Onder de hersenpan. Valt even niet mee. De klok verzet. Geen fan. En het was gister nog wel zo’n heerlijk dagje. Zonnetje. De wind had keurig alle ‘Autumn Leaves’ van het kunstgras gewaaid. Hoe ging het ook al weer?
De eerste die ik sprak was Lex. Coach A2. Weer winst. Wow. Vijfde punt op rij! Aangename verrassing. Er worden stappen gezet. Vorige wedstrijd tegen Rheko 10 – 2 verloren. Nu 13 – 10 winst. En daar was niks op af te dingen.
In het paviljoen bots ik op de B1 heren. Ruime winst Rob. SKF B1. 16 – 6. Tevreden happen ze verder aan een flinke stapel tosti’s. Calorieën scoren. SKF C1 pakte wel winst op onze C1. Daar is het andersom.
Ik richt me op de A1. Weer pittig duel. LDO/DK. Puntje achter op de ranglijst. De Friezen zijn stug. Goede ploeg. De vorige wedstrijd trok DSC nipt de overwinning over de streep. Ik zie verdedigingen overheersen. Het zonnetje. Aangenaam. De Anemoi. Ze hebben stevige invloed. Gevolg. Zoeken. Combineren. Breien. Positioneren. Zuinig. Wachten. En in deze spelvorm gaat het regelmatig fout. Tot twee minuten voor rust 3 – 3. Dan. DSC slaat toe. 4 – 3. 5 – 3. 6 – 3. Da’s overtuigend. Een verdedigende slordigheid. Ships. 6 – 4. De tip-in van Pieter telt helaas niet. Rust. Het venijn zat in de staart.
In de tweede helft blijkt dat dit venijn bepalend is voor de rest van de match. DSC loopt naar vier voor. Niet spectaculair. Wel gedegen. Met strakke verdediging. LDO komt niet verder dan zes. De tien van DSC is ook niet veel. Maar ruim voldoende voor winst. Ze sluiten de seizoenshelft af als koploper. Da’s knap. Net als de uitnodiging die Coen, Maud en Renske hebben gehad voor het vervolg van de Oranje selectie. En voor Dana, hardwerkende meer dan coach, op haar verzoek: ‘Survive.’ Of I will… Welke versie is het nu. Gaynor? Hermes Houseband? Da’s link in Eindhoven. Don Diablo?
Die laatste versie begint de inschietmuziek bij de selectie ein bisschen te benaderen. Ik waan me in ADE. En dat op ons Oktoberfest. Niet dat ik fan ben van de schlagers. Hopelijk houden ze in de zaal wat rekening met de generatieverschillen.
DSC 2 stelt snel orde op zaken. Voor we het weten is het 6 – 1. SKF is niet echt een partij. Bij rust is er een ruime voorsprong. Probleem voor twee. Het gaat al weken makkelijk. Je kunt het aan de zwakte van de tegenstanders wijten. Edoch. Ons tweede is een evenwichtig team. Veel mogelijkheden. Uitstekende mix van jeugdig talent en ervaring. Leuk om naar te kijken. In de tweede helft sukkelt DSC wat in slaap. SKF kruipt dichterbij. Bij 18 – 13 dreigt het opeens spannend te worden. Laudy komt binnen de lijnen. Ze maakt de belangrijke negentiende. Direct daarop scoort Yara en SKF breekt. De dames doen de deur dicht. DSC loopt geroutineerd naar 22 – 13. Koploper in de reserve hoofdklasse B.
En in de reserve hoofdklasse A? DSC 3 bovenaan. KVS verloor van AW/DTV. Zelf wonnen ze in Harderwijk. 16 – 17. Wat moet ik hier van denken. Nou. In de breedte zit het wel goed. Voor de rest wacht ik maar af waar we in juni staan.
Het eerste treft eveneens SKF. SKF hekkensluiter. DSC in de middenmoot. DSC weet dat ze deze wedstrijd binnen moeten halen. Tot op heden hebben ze thuis nog geen winst geboekt. Dus dat zou ook wel eens prettig zijn. Het gaat gelijk op. Ook hier veel zoeken. Combineren. Voorzichtige opbouw. SKF verdedigt met veel energie. Knap. Maar dit is nooit vol te houden. DSC heeft er vooralsnog moeite mee. Via 3 – 3 neemt SKF het voortouw. 3 – 4. 3 – 5. 3 – 6. DSC verdedigt ook slordig in deze fase. Tjonge. Timo de Wit voorkomt met zijn eerste van zeven doelpunten dat er een alarmfase aanbreekt. Het duurt tot de vijfentwintigste minuut. DSC komt langszij. Drie minuten later is het 10 – 8. De rust nadert. Binnenhalen deze voorsprong. Aber verdammt. DSC trapt nog maar eens in een trucje van SKF. 10 – 9. ‘Nie slim.’
Na rust. Tien minuten. DSC boven. Er worden veel verdedigende rebounds gepakt. Dat ontregelt SKF. Aanvallend is de rebound ook goed verzorgd. Herhalen maar. Roubos, ook hij scoort zevenmaal. Vos en de Wit verzorgen de afronding. Veertigste minuut. 15 – 9. Verschil gemaakt. SKF is echter niet van plan naar een slachtbank te wandelen. Het siert. Ze blijven werken. Proberen er een duel van te maken. Ze slagen. DSC werkt ook een beetje mee. Twaalf minuten voor tijd. 17 – 13. Drie minuten voor tijd. 19 – 13. SKF pikt in de slotfase nog aan op 20 – 16.
De overwinning van DSC is terecht. Het eindigt de eerste helft als vierde. Dalto, Groen Geel en Swift waren te sterk. Staan ook boven DSC. Fiks, Avanti, Delta en SKF leverde negen punten op. Netjes. Toekomst? Naar mijn bescheiden mening. Na al deze wedstrijden. Er zit meer in het vat. Ik denk dat we tussen onze oren de overtuiging mogen krijgen dat er nog flink rek in zit. Laat dat maar gaan leven. Nu de zaal. “Some different cook” zou Van Gaal zeggen. Of was het de Boer?
In het paviljoen. De derde ronde. Oktoberfest in volle gang. Drie is ook gearriveerd. Ria en Hanny draaien overuren in de keuken. Toppie. Ik meng me in het plezier. De vele winst vandaag en de ‘Herbstmeisterschaften’ zijn aanjagers. DSC is los. De selectie assisteert achter de bar. ‘Ich will immer wieder dieses Fieber Spür'n.’ Helene Fisscher.
‘Bis zum nächsten Mal.’