The morning after. Zacht ritmische klanken. Sodade. Cesária Évora. Een monas. Ik kan het gebruiken. Reden? Gisteren zat ik bij een andere gelegenheid. Geen korfbal. Ik was op afstand van het episch centrum Dordrecht. Een keuze met gepaste tegenzin. Geen beelden. Alleen tweets. Mijn gemoedstoestand was onrustig. Meer dan dat. Tot de bevrijdende laatste tweet. Het leidde tot een after party en op deze vroege ochtend bonkt het hoofd. Mede door een heerlijk Duits biertje van het eiland Rügen.
Terug naar zaterdag. B1. Fenne. Tjeetje. Wat een pech. Net blessurevrij. Eerste wedstrijd. En dan opeens….weer de knie. Heftig. De schrik slaat je om het hart. De scheidsrechter verdient een enorm compliment voor hoe hij de situatie en Fenne opving. Top. En Fenne……keep it strong. Heel DSC leeft met je mee. Dat de B1 won van DOT was even van minder belang.
De A1 verloor in Dn Haag. De C1 won. Drie won. Vier verloor. Beide tegen Dalto. Kijkend naar al die andere uitslagen ging het redelijk gelijk op. Behalve bij de E3 en C4. Niet opgewassen tegen eerste teams.
De ouverture is voor het tweede. De eerste tweet geeft de ruststand aan. 6 – 12. De tweede tweet de uitslag. 14 – 19. Ik app met Arjan Rietel. Felicitaties mijnerzijds. Zakelijke overwinning is de reactie. Gezien de uitslag kan het kloppen. Negentien is niet bijzonder veel. Veertien tegen is prima. Het voorbeeld is gegeven.
Het eerste start moeizaam. Of Sporting Delta schiet uit de startblokken. In ieder geval begint het met een 4 – 0 achterstand. Dat hoor ik pas achteraf. De berichtgeving uit Dordrecht is beperkt. Na wat twittervragen volgt meer communicatie. Tien minuten voor rust is DSC weer bij en lijkt met een kleine voorspong te kunnen gaan rusten. Sporting Delta komt echter langszij. 11 – 11. Opvallende score op de elfde van de elfde. Je zou bijna denken dat hier carnavalesk op werd gestuurd.
Na rust is het initiatief weer aan Sporting Delta. Via 13 – 11 naar een 15 – 12 voorsprong. DSC recht de rug. Op karakter. De dames gaan in de score voorop. Renée, Maaike en Joan zorgen voor 15 – 15. Om en om naar 17 – 17. Van minuut veertig tot minuut vijfenveertig zijn het Maaike, Lotte en Renée die zorgen voor 17 – 20. Sporting Delta countert. 19 – 20. De spanning stijgt. Op afstand ben ik meer dan nerveus. Niets zien, ik vind het niks. Mijn omgeving volgt mij met de nodige verbazing en verwondering. De familie Roubos helpt. Ze zorgen beiden voor een score, 19 – 22. Nog twee minuten. Ik lees de tweet: ‘spannend in Dort.’ Het geeft geen rust. Die volgt pas als Laudy de uitslag meldt. Ik kan aan mijn feestje beginnen tot geruststelling en plezier van de anderen. Zo’n zenuwkloot om je heen is ook niet prettig.
De kop is eraf. Ik krijg app’s van spelers. Eerste helft niet best. Tweede helft opgestaan. Vooral tevredenheid over de teamprestatie. Dat stemt ook mij tevreden. Ik kon het niet nalaten de selectie daar vrijdag via mail nog subtiel op te wijzen. Het is echt de basis voor resultaat.
Op naar de eerste thuiswedstrijd. TOP Arnemuiden komt op bezoek. Volgende week gaan de passe-partouts uitgedeeld worden, ontvangt de jeugd een poster en hebben we in de voorbereiding nog wel wat #DSCtotindepuntjes te zetten. Op dinsdag heb ik overleg met PSV, Rust Roest en de bond om U17 naar de Vijfkamp te halen. En op woensdagavond een ledenvergadering met als belangrijk thema ons clubhuis. Het hart van DSC. Het gaat dus om inhoud woensdag, mis het niet. Er is hier werk aan de winkel.
De bonk is uit mijn hoofd geschreven. Inmiddels verteer ik de schuurpapierstem van CCR voorman John Fogerty ook weer. ‘Run Through The Jungle’ klinkt. Tot volgende week.