Zaterdagmiddag. Kwart voor een. De B3. Mijn eigen ploegje. Zojuist gelijk gespeeld. Enig kunst en vliegwerk. Toch verdienstelijk. Ik verplaats mijn aandacht. DSC 3 – Oost Arnhem 2. Laatste seconden. Thiemo Hollering. Hoek van het veld. Uit stand. Schot. Als een turner die zijn oefening afrondt richt hij de handen in de lucht. De bal valt keurig door de mand. Hij buigt naar het publiek. Als het de beslissende zou zijn geweest? Hans van Zetten zou superlatieven tekort zijn gekomen. Mais. DSC had al huis gehouden. Rust. 16 – 7. Ellis Hollering had er toen al zes in liggen. Een prettig middagje voor haar naast Maaike Roubos. Thiemo’s score was nummer vierentwintig. Oost Arnhem kwam niet verder dan elf. Goeie overwinning.
Uurtje eerder. Drukte op het veld. Feestje. De D1. Winst op Rust Roest. 16 – 9. Herfstkampioen. Gefeliciteerd. Mooie prestatie. Vraag: hoe zouden ze het een treetje hoger doen? Iets meer druk op de ketel. Voor ontwikkeling. Op de andere velden. Winst voor de D3 op OJC '98. Verlies voor de D4 tegen SDO. De A3 kan het niet bolwerken in Roermond na de mooie prestatie vorige week.
In het paviljoen. Gesprekje met Siem. Coach C3. De eerste overwinning is binnen. Uit tegen KVS '17 C1. Schijndel. 5 – 6. Steeds voor gestaan. Het was spannend. Hij is trots. ‘s Middags mag Siem met 5 naar Alphen aan de Rijn. Over vrijwilligers met inzet gesproken! Vijf verliest. 30 – 14.
De A1 treft HKV/Ons Eibernest. Koploper tegen hekkensluiter. HKV/Ons Eibernestkreeg vorige week tweeënveertig treffers tegen. Vandaag blijft de schade beperkt tot achtentwintig. Zelf komen ze tot elf. Eigenlijk is het geen wedstrijd. De tegenstander toont wel inzet. DSC is echter een paar maten te groot. Volgende week is het andere koek. Fortuna komt op bezoek. Interessant.
Op vreemde bodem. B1 en B2. Beide verlies. Voor de B1 ging het om de koppositie. Ook DVO was nog ongeslagen. DVO was een maatje groter in dit duel. 12 – 5. Te veel onder de indruk? Vijf scores is niet veel. Werk in de nabespreking dinsdag.
Rond half drie. Auto in. Bestemming Dordrecht. Onderweg. Overpeinzing. Bestuursvergadering. Afgelopen maandag. Vier heren. Leidmotief. Gebrek aan mensen. Op technisch vlak. Op bestuurlijk vlak. Op ondersteunend vlak. Het is het maatschappelijke pijnpunt. Een sociaal cultureel pijnpunt. Het geeft me hoofdbrekens. Vrijwilligerswerk wordt steeds professioneler. De druk steeds hoger. We marcheren wel. Er is plezier en succes. Maar dit spook waart doorlopend rond. Mijn conclusie is al langer duidelijk. Dit houd je op termijn nooit vol. Ook niet met 480 leden. Out of the box. Moeten we het op de ledenvergadering hebben over een groter geheel met andere verenigingen? Het kan wel eens interessant worden op de ALV. En simpeler: het zal daar ook gaan over rookbeleid.
Terug naar het veld. Veel leuker. DSC treft Sporting Delta. Afgelopen jaren. Altijd winst. Maar nooit makkelijk. Dat maakt me enigszins gespannen vandaag. Ik denk een rustig plekje gevonden te hebben. Bankje op de hoek van het veld. Het is niet zo. Bij aanvang strijkt een hele delegatie jonge Sporting Delta ouders met hun baby en peuterkroost neer. De ‘nachwuchs’ is er bij Sporting Delta. Ze hebben het gezellig. Drankje erbij. Ik amuseer mij ook.
DSC heeft het beste bij de start. Na vijf minuten is het 0 – 3. Sporting Delta pakt direct een time-out. Kan het mij voorstellen. Ze dreigen overlopen te worden. DSC blijft de baas. Tiende minuut 0 – 5. Ik denk: “nog eentje en het is gelopen.” Dat moet Sporting Delta gevoeld hebben. 1 – 5. De wedstrijd stagneert daarna. DSC zakt langzaam terug. Geeft de tegenstander lucht om in het ritme te komen. Sporting Delta knokt. Eenentwintigste minuut. 2 – 7. Nieuwe mogelijkheid. Close the door. Ook op 3 – 8. Maar DSC laat Sporting Delta ontsnappen. Het wordt 8 – 9. Dat is een mooie Sporting Delta treffer. Het geeft de ploeg elan. En DSC? ‘Trouble.’ Coldplay. Nog een minuutje. Kuin pakt een belangrijke score. 8 – 10. Rust. Bij Sporting Delta verbale energie. Opbeurend naar elkaar over de wijze waarop ze zich de wedstrijd in knokten. DSC heeft tien minuten om orde op zaken te stellen.
Na rust. Robert Roubos brengt met twee treffers DSC weer op vier. Sporting Delta keeps on fighting. 10 – 12. Zesendertigste minuut. 10 – 13. Lotte van Montfort. Veertigste minuut. 12 – 13. Timo de Wit scoort er direct van afstand overheen. 12 – 14. Er ontwikkelt zich een slijtageslag. DSC heeft korfballend meer in huis. Sporting Delta zet daar enorm veel energie tegenover. Het valt DSC zwaar. Dertiende minuut. De missie van Sporting Delta slaagt. 14 – 14. Dan….Anne de Kok. Ze heeft drie minuten nodig. Twee belangrijke treffers. DSC houdt het initiatief. Sporting Delta weer in de achtervolging. Eenenvijftigste minuut. 15 – 16. Lotte van Monfort scoort van afstand. 15 – 17. Vierenvijftigste minuut. Het breekpunt. Strafworp Sporting Delta. Ongelukkig DSC momentje. De bal gaat mis. Andere zijde. Lange aanval. Anne de Kok. Doorbraak. Niet makkelijk. 15 – 18. De energie bij Sporting Delta is op. DSC kan de wedstrijd uitspelen.
Al met al. ‘Happy Ending.’ Joe Jackson. Sporting Delta dwong DSC diep te gaan. Daar verdienen ze een compliment voor. DSC verdiend een compliment omdat het in de ‘slag’ als team bleef opereren. Daarmee is de overwinning over de streep getrokken. En ik? Ik bedank mijn ‘wedstrijdbuurvrouw’ Lisanne van Sporting Delta voor de gezellige middag. Fanatiek voor Sporting Delta. Objectief in de beschouwing. Mooi. Volgende week de topper tegen medekoploper Rohda uit Amsterdam.