Geen versie Santana. Sorry. Nee. The Zombies. Past beter. Cleaner. In een mistroostig plaatje. Superheld, Jorgen zoomt namelijk over een prachtige accommodatie. Leeg. Nihilistisch. Een film Noir. Wat stemmen. Geen publiek. ‘She’s Not There.’
Maandagavond. Bestuursvergadering. Vooraf. De PC. Een simpele tussenzin. Voor we begonnen. Daar was de pers al. Wat ik er van vond. We willen altijd maar een mening horen. Ik berust. Geen opening. Geen toeschouwers. Geen kantine. Dat heet bij ons paviljoen. Ita sit. Regelen maar weer. En daar ging een normale bespreking. Heel Nederland in de regelstand. Met mist. Rookgordijnen. Questions. En telkens weer. Een onsje meer of minder. Alsof je bij de slager staat. Maar we kwamen er weer uit. Chapeau voor al die mensen.
Zaterdag. Ik sta in mijn serre. Kijk de tuin in. Heb inmiddels maar weer een stapeltje boeken verzameld. De watersluizen staan open. Ook dat nog. En ze gaan amper dicht. Herfst. Wat een ontvangst voor gasten. Voor de arbitrage. Spelen. Buiten bespreken. Beperkt kleedkamergebruik.
In Roermond speelde de E2 een alleraardigste wedstrijd. Wel verlies. Maar 12 – 8. Nice. De C1. Ze stonden er een beetje van te kijken. Ze hadden het nodig. Ze gingen diep. En. 7 – 6. Eerste winst. Yes. Op Tiel. Weer of geen weer. Vreugde alom. Knap gedaan. De B1 kan geen potten breken. Ook tegen Tiel. Ik kijk vooral naar het lage scoringsgemiddelde. De D1 pakt puntjes tegen SDO D1. En de winst van de C3 valt op. Vorige keer. Thuis. 9 – 1 verlies. Nu. Victory. Waarschijnlijk met boogie woogie.
De A3 sloot zich aan bij de C1. Vorige week de eerste tekenen. Spelend een stijgende lijn. In Oss de verzilvering. 5 – 16. Lekker. Met goed spel. Solide verdediging. Thije kan dinsdag op de training weer verder bouwen.
De A2. Sterk. DKB A1. 19 – 5. Na rust. Eén tegen! Volgende week. De topper. Medekoploper Tiel A1 op bezoek. Beide negen punten. Het resultaat zal wel door het hoofd spoken. Niet bij mij. Wat wel. Wedstrijden onder druk. Mooi. Goed voor ontwikkeling. Daar gaat het om.
De A1. Tegen koploper Fortuna. Delft. Nog ongeslagen. De doelpunten. Schaars. Het weer zwaar. Fortuna op voorsprong. Maar DSC blijft bij. Speelt geconcentreerd. Verdedigend sterk. Aanvallend rustig. En deze teamprestatie levert een 11 – 10 overwinning op. Knap. Ik kijk naar de ranglijst. Alles dicht bij elkaar. Iedere week aan de bak voor resultaat. Niets voor niets in deze klasse. Toekomstgericht. Daar word je weerbaar van.
Vanaf twee. Livestream. Zoals waarschijnlijk in heel Nederland. Misschien daarom overbelasting. Er zitten helaas wat storingen in de uitzending. Daar zal Jorgen van balen. Maar hij is en blijft de held. Hij brengt DSC in elke huiskamer. En hij presenteert prominent onze sponsoren. Waarbij ESVE, top, de komende jaren op onze nieuwe shirts gaat prijken!
Met medesupporters via de app wordt commentaar geleverd. Op afstand samen. Ik ga er voor zitten. Met een kopje thee.
Twee ontmoet SKF. De Veenendalers hebben lang initiatief. DSC moet werken. Soepel is het nog niet. En dan. Kleine vijf minuten voor rust. De versnelling. De trefzekerheid. Een heerlijke combinatie Tycho – Justin. DSC op voorsprong. 11 – 9. Na rust. SKF zet aan. Komt langszij. 11 – 11. 12 – 12. Daarna tweemaal Luc. Het initiatief ligt vanaf dat moment volledig bij DSC. Tycho en Luc trakteren kijkers. ‘Sultans Of Swing.’ Prachtige scores. Ik juich en geniet in mijn eentje. Het kan dus. Op de app komt bewondering binnen. Emotie op stand. En zonder publiek. DSC wint. Ruim. 24 – 15. Het zegt genoeg.
Het eerste. Ook tegen SKF. Ze willen het niet spannend maken. Snel 2 – 0. Daarna 5 – 1. Een time out van SKF. Maar DSC heerst. SKF komt geen moment tot goede aanvallen. Defence. DSC heer en meester. Aanvallend loopt DSC naar 10 – 2. Het hadden er nog veel meer kunnen zijn. Maar. Het is gedegen. Het is geconcentreerd. Het is een sterke eenheid. De 6 – 1 is exemplarisch. Een score na goed uitverdedigen. Timo. Onderschepping en passing. Het buitenkansje is voor Maaike.
Na rust. Snel 12 – 2. 13 – 2. Dit is gelopen. Jelmer Brouwer moet helaas geblesseerd het veld uit. Hopelijk valt dat mee. Er volgen wat omzettingen. Het ritme. Even verstoord. SKF kan wat aanpikken. 14 – 6. 17 – 9. Daarna gaan Justin Dekker en Luc van de Westerlaken als invallers zich laten gelden. Da’s lekker. Twee van die mannen achter de hand die doelpunten meepikken.
Het eindigt. 21 – 10. Dertig had ook gekund. Maar. Je suis satisfait. Degelijke overwinning. Collectief sterk. Nu het moyenne nog opvoeren. En wie weet waar dit eindigt. Guido voorspelde het al in een interview. We hebben een sterk team.
Dagje DSC zit er op. Ik sluit de uitzending. Ondanks alles. Het pleziert me toch. Prima resultaten. En ik realiseer me. Hoe belangrijk een club is. Het zaterdagritme. De ontmoeting. Het contact. De sfeer. Het drankje. Maar ja. Volhouden. Maandag weer bestuur. Voorbereiding ledenvergadering. DSC in transitie. Hoe gaat het bestuur er uit zien? Waar bewegen we heen? 2.0 is helder. En steeds steviger. Ook de buitenkleedkamers komen in renovatie. Eindelijk. En. Mijn tijdperk ten einde. En wat moet ik dan op zondagochtend? Ik denk er nog eens over.
Houdoe