Via deze blog, de eerste in 2013, wil ik nog even terugkijken naar 2012 maar vooral vooruit, omdat er nog zoveel staat te gebeuren.
Maar dus eerst even terug naar 2012 waarin we verder zijn gegaan met de uitvoering van ons beleidsplan, waarin Groei het centrale thema was en nog steeds is. Kijkend naar het ledenaantal dan zijn we iets aan het verwezenlijken waar we enorm trots op mogen zijn; we groeien namelijk weer. En dat tegen de landelijke trend in. We hebben ooit eens bedacht dat we ons zouden moeten richten op de kleintjes, de kangoeroes en de pupillen en dat blijkt een succesformule te zijn, ook in de manier waarop we dat aanpakken. Niet in de laatste plaats door het enthousiasme en de tijd die Wilma daar met haar mensen in steekt. Dat gaat echt super.
Trots mogen we ook zijn op die zaken die we aan het realiseren zijn op het gebied van binding en activiteiten. De supportersclub en de diverse activiteitenwerkgroepen zijn hard aan de slag gegaan om ook op andere manieren leden en andere belangstellenden aan DSC te binden en dat heeft op meerdere gebieden z’n effect.
En zo zijn er meer gebieden waar we trots op mogen zijn. Toch zijn er ook nog steeds zorgpunten. Met name op het gebied van Techniek en de organisatie die nodig is om datgene wat we nu eigenlijk allemaal het leukste vinden – namelijk korfballen – te kunnen blijven doen. Ook op het gebied van sponsorwerving lopen we nog steeds achter en ziet het er naar uit dat we de onze doelstelling voor dit boekjaar niet gaan halen. De enige conclusie die we hierbij kunnen trekken is dat we te weinig handjes hebben die op deze gebieden hun inzet willen tonen. En dat is jammer omdat, en dat heb ik tijdens de laatste JAV ook al voor het voetlicht gebracht, dit de ontbrekende stukjes zijn die nog in de puzzel passen om onze groei te kunnen realiseren.
Kijkend naar de toekomst – en dan laten we maar eens beginnen met 2013 – komt een aantal zaken op ons af waar we ons naar zullen moeten richten en feitelijk komt dat allemaal op hetzelfde neer. Of het nu gaat om sponsoren, de ondersteuning vanuit het korfbalverbond of de bereidheid van een gemeente om te willen samenwerken met of investeren in – in dit geval – DSC. Die samenwerking zal er alleen zijn wanneer groei en ambitie op de agenda staan, er een duidelijke visie en afgeleid beleid is, de organisatie op orde is en niet in de laatste plaats: Het huishoudboekje klopt en positieve resultaten laat zien.
Bedreigingen? Ik vind van niet. Sterker nog: Ik zie het als een enorme kans en ben er van overtuigd dat DSC een vereniging kan zijn die hierin voorop kan lopen. Vanuit de locatie hier op de vijfkamplaan en de maatschappelijke functie die we vervullen in Eindhoven Noord ben ik van mening dat we goud in handen hebben. Als het goed is zijn we de grens van 400 leden zojuist weer gepasseerd en deze keer de goede kant op. 400 leden met daarin voldoende potentie om datgeen wat moet gebeuren om de winkel draaiende te houden en stappen te maken naar de toekomst voor elkaar te krijgen.
Die potentie gaan we aanboren. De posters hangen er al en binnenkort zullen we gaan starten met een actie om alle leden en ouders van jeugdleden actief te gaan benaderen met de vraag wat zij willen en kunnen betekenen voor DSC. Een actie die al is aangekondigd op de site, die erop is gericht om meer vrijwilligers te werven. Vrijwilligers die kei- en keihard nodig zijn om DSC te laten groeien.
En dat brengt me op het volgende en laatste punt. We zitten in een verandering bij DSC. Dat brengt ons een heleboel zaken waar we trots op mogen zijn. Aan de andere kant moeten we ons ook realiseren dat ook DSC een bepaalde cultuur kent, waarin waarden en normen vaak ongeschreven maar wel aanwezig en soms diep verankerd zijn. Verandering betekent dat ook jij als individu ervaart dat zaken anders gaan en misschien wel niet meteen in de richting die je had gewenst. Verandering betekent ook leren. Je kunt niet alles vooraf bedenken; soms loop je gedurende het proces tegen iets aan waarvan je heel graag had gewild dat je dat vooraf had geweten. Maar daar leer je dan weer van. Verandering en er iets van vinden, betekent ook het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Een ander aanspreken mag en is ook zeer gewenst; de manier waarop laat soms te wensen over.
We moeten ons realiseren dat we hier middenin zitten en dat juist meer en meer een beroep wordt gedaan op het nemen van eigen verantwoordelijkheid, gebaseerd op wat je bij wilt dragen in die vereniging DSC. Want dat is de essentie van een vereniging; uitgaande van hetgeen wat ons verenigt kijken wat jouw bijdrage kan zijn. Aan de kant staan met een biertje er vanuit gaande dat het feestje toch wel voor jou wordt georganiseerd…. die tijd is geweest en die houding past ook niet meer. Aankomende 23 januari organiseren we een bijeenkomst hier in het paviljoen waarin we het met elkaar gaan hebben over die houding, over hoe we met elkaar, onze vrijwilligers en onze gasten om willen gaan en welk gedrag nu past bij DSC. Respect is het thema. U bent van harte uitgenodigd.
Afgelopen 30 december keek ik naar de oudejaarsconference van Guido Weijers. Zijn er mensen die gekeken hebben? Dan zegt het woord YOLO u vast wel iets. Juist: You Only Live Once. Een soort moderne Carpe Diem. Weijers plaatste dat in een mooi perspectief. Het perspectief van ‘het is mijn feestje’ of ‘ik wil ook iets betekenen voor anderen’. 'YOLO' of 'ik denk ook aan anderen'. In een wat kleiner verband kunnen we deze natuurlijk prima loslaten op DSC. YOLO…. of ik draag mijn steentje bij. Hij had een mooie afsluiter: “Sommige mensen dragen iets bij door iets na te laten; terwijl andere mensen het nalaten om iets bij te dragen”.
Vrijwilligers. Laten ook wij maar eens 2013 uitroepen tot het jaar van de vrijwilliger. Mensen die er belangeloos steeds maar weer staan om het een ander naar de zin te maken. In dit geval met een groot applaus.
Dus twee afspraken:
- U gaat binnenkort worden gebeld.
- Ik zie u graag op 23 januari.
Met een nieuwjaarsgroet,
Edwin Mulder
Voorzitter KV DSC