Het was kerstavond 2013. Hij was nu ruim 4 jaar voorzitter en met een glas rode wijn zat hij bij de open haard. Traditioneel was dit voor hem een mooi moment om het kerstcryptogram aan te vallen maar op één of andere manier kon hij er zijn gedachten niet bij houden. Hij dwaalde steeds af..... een paar kilometer verder, naar de vijfkamplaan. Een glimlach verscheen om zijn mond. Het was dat hij niet rookte maar dit was eigenlijk het ideale moment om een mooie sigaar op te steken. Die dacht hij er maar even bij.......
Hij dacht allereerst aan het korfbal, het korfbal bij DSC, het meedoen in de top, over de gehele linie, met een aantal spelers in vertegenwoordigende teams, zelfs die waar voor de wedstrijd het Wilhelmus klinkt. Maar hij zag ook de zogenaamde breedtekorfballers, spelers die - soms door minder talent, soms door bewuste keuzes - in lagere teams speelden en op één of andere manier allemaal hun plek hadden gevonden en zich verbonden voelden.
Hij zag ook dat er steeds voldoende aanwas vanuit scholen kwam, omdat DSC inmiddels behoorlijk op de kaart stond, wat te bieden had, kinderen en ouders nieuwsgierig maakten om eens een kijkje te komen nemen.... om vervolgens niet meer weg te gaan.
Hij zag een vereniging waarin de scheidsrechter in aanzien was gestegen, met een aantal fluit-talenten die al op de deur van de korfballeague aan het kloppen waren, voldoende breedtescheidsrechters en steeds een clubje A-spelers die met de opleiding tot scheidsrechter bezig waren.
Hij zag dat DSC een stevige partner was voor sponsoren, het ROC, het Sportcomplex Eindhoven Noord, het KNKV die in 2010 een regionaal talentencentrum startte met mogelijkheden voor korfbaltalenten om korfbal en studie optimaal te combineren.
Hij zag een financieel gezonde vereniging, waarin de ambitieuze plannen steeds een druk legden op de begroting maar waarin evenzo vaak deze ambities werden onderkend door sponsoren die daar graag een bijdrage aan wilden leveren.
In figuurlijke zin stapte hij in een helicopter en ging eens 'boven de vereniging hangen'. Toen kon hij concluderen dat DSC eigenlijk een transparante korfbalverening was, met duidelijke doelstellingen in een stevige organisatie. Transparant.... raar woord eigenlijk, maar kennelijk was het dus gelukt om helder en duidelijk te worden. Topkorfbal.... leuk, maar wat voor een keuzes brengt het met zich mee. En dat ook nog in combinatie met een talentencentrum. Doelstellingen.... niet alleen weergegeven in een ambitie voor over 5 jaar maar ook per seizoen, per commissie of werkgroep, per team, per individu..... ga er maar aan staan, maar het was gelukt.
Een stevige organisatie. Die stond. Natuurlijk, hij werd nog meerdere malen per week gevraagd, gebeld, gemaild of zelfs gedwongen maar in het bestuur kon hij met zijn collega-
bestuursleden de grote lijnen bewaken, bijsturen waar nodig maar vooral de conclusie trekken dat DSC verder was geprofessionaliseerd in de gehele organisatie. Het liep - zoals dat heet - op strategisch, tactisch, operationeel en communicatief niveau....... En hij zag dat het goed was.
Hoe anders was het op kerstavond 2009. Hij was krap een half jaar voorzitter, met allerlei ambitieuze plannen en ideeen om DSC verder te professionaliseren. Hij wist zich nog te herinneren dat het kerstcryptogram destijds een welkome afwisseling was om de gedachten te verzetten. Ook toen lukte dat niet helemaal. Hij vroeg zich af waarom de plannen, zoals ze een half jaar eerder op de JAV waren gepresenteerd, nog niet - of in ieder geval niet in het gewenste tempo - in werking waren gezet. OK, de vereniging draaide, het lukte elke keer weer - met behulp van al die vrijwilligers - om het toch weer voor elkaar te krijgen. En er was zeker iets in gang gezet, door aan alle leden, ouders van jeugdleden en andere betrokkenen uit te leggen welke kant 'we' op wilden. Dat vasthouden en verder uitbouwen, was de ambitie voor de korte termijn.
Het lukte hem om vooral naar zichzelf te kijken, de conclusie te trekken dat ook hij zich had laten vangen door het operationele, waardoor het opschakelen naar een andere organisatie, een andere structuur, uitgaande van beleid en afgeleide doelstellingen, te weinig aandacht kreeg. Het lukte hem ook om de conclusie te trekken dat hijzelf daarin het voortouw zou moeten nemen, duidelijker zijn in wat hij dan bedoelde met zijn plannen, dat uit te dragen, anderen daarin te betrekken, uit te dagen, een organisatie neer te zetten.....
Hij wist; dit moet anders. Als we echt die voorgenomen stap willen zetten, zal vooral ik daarin voorop moeten lopen. Hij nam een slok van zijn wijn....... en wist dat het goed zou komen.
Kerstavond 2013. Het had hem goed gedaan om toch even terug te kijken. Hij gooide een blok hout op het vuur, schonk nog een wijntje in en wierp een blik op het kerstcryptogram. 1 horizontaal: "Zwaaipreses, 13 letters".
Met een grijns om zijn mond vulde hij in:
DAGVOORZITTER
Fijne dagen.
Edwin Mulder