Het is weer half augustus. Na een vakantie ingeleid door de tegenvallende prestaties van onze voetballers en wielrenners, werd ons sporthart toch gevangen door de Olympische spelen in Londen en hetgeen daar door onze Nederlandse helden werd neergezet. Bij ons thuis staat het 'profvoetballer worden' nog steeds op de eerste plaats, maar - mocht dat niet lukken - isBMX-er inmiddels een goede tweede.Mooi om te zien en te horen (als we de megalomane Mart Smeets even buiten beschouwing laten) hoe deze prestaties de opmaat zijn naar de discussie of weals Nederland de spelen zelf zouden moeten organiseren en - als gevolg daarvan - hoe we Nederland in beweging krijgen.
Ik ben helemaal voor. Als je het aantal behaalde medailles van een land deelt door het aantal vierkantie kilometers van dat land, schijnen we zelfs op de eerste plaats in het landenklassement te staan. Dat geeft aan dat we een enorme sportnatie zijn; en dan nog willen we meer en beter. En wat zou het mooi zijn als we dat korfbal nog eens mochten begroeten op de spelen.
Toch zijn we ook een land van 'Feest en Gezellig'. Niet voor niets staat het Holland Heineken Huis model voor vele andere landen die inmiddels een dergelijk huis in Londen hebben neergezet. Ik zie Usain Bolt al in het Jamaican Rum House op de klanken van Bob Marley één of andere trap afdalenin een zaal vol uitzinnige Jamaicanen. Heerlijk!
'Feest en Gezellig', dat is wat we willen. Sport verbroedert en wat is er mooier om dan met z'n allen in de gracht te springen; en dan maakt het niet eens uit dat we tweede zijn geworden.
Ook bij DSC gaan we voor goud. En we hebben - vind ik - nog steeds goud in handen. We maken stappen maar helaas hebben we nog steeds niet die cultuur van waaruit men snapt dat - om dat goud te behalen - er veel nodig is en dat jij als individu daar je bijdrage aan kunt leveren. Nog steeds is onze Technische Commissie op halve kracht de eindjes aan elkaar aan het knopen en hebben we nog steeds ploegen die zonder trainer staan met alle vervelende gevolgen van dien. En zo kan ik nog een aantal voorbeelden noemen.
In de kern gaat het dan ook hierom: Ga je mee voor goud met alle trainingsarbeid en inzet die daarbij hoort of sta je langs de kant met een biertje te hopen dat je toch wel je feestje kunt vieren dat volledig voor je wordt georganiseerd?
Ik zou het wel weten.
Met een Olympische groet.
Edwin Mulder
Voorzitter KV DSC