Deze week streek de World Padel Tour neer in Nederland. Deze sport is de laatste jaren immens populair geworden. Overgewaaid uit Spanje, waar je zo’n beetje op elke hoek van de straat een baan kunt vinden. Ook in Nederland schieten de banen als paddenstoelen uit de grond. Tennisverenigingen die tennisbanen opofferen voor padel-banen zien het ledenaantal bijna exponentieel toenemen. En binnenkort opent onze nieuwe buurman Peakz Padel de deuren. Geen lidmaatschap, wel uurtje factuurtje.
Padel: snel, laagdrempelig, binnen en buiten en prima voor de sociale contacten. Geen wonder dat het een sport is die ook veel korfballers aanspreekt. Inmiddels zijn er ook bij DSC flink wat padellers waar te nemen, soms puur voor de snelheid, de tactiek en de souplesse; soms puur voor….. ja, waarvoor eigenlijk? Ik hoorde namelijk dat ook Nico en Peter zo af en toe op de baan staan.
Hoe dan ook, voor mij ook wel een bevestiging dat het sportlandschap met daarbinnen het verenigingsleven aan het veranderen is. De functie van, in dit geval, DSC als vereniging komt daarmee in een ander daglicht te staan. Lid worden, lid zijn en vooral lid blijven vraagt om een andere benadering. Met name ‘lid blijven’, je verbonden en betrokken blijven voelen bij DSC, gaat dan ook veel verder dan blijven korfballen, bijvoorbeeld in een lager team. Accepteren dat leden van DSC ook kunnen kiezen voor een andere invulling buiten DSC zonder daarmee de verbondenheid te verliezen. En die verbondenheid hebben we hard nodig, omdat deze zich ook vertaalt in het mee willen bouwen aan het DSC van de toekomst.
Voor de lezers die zich inmiddels afvragen waar dit verhaal naartoe gaat…. Ik zal tot de kern komen. Deze week, na een goed gesprek in goed gezelschap, werd voor mij duidelijk dat die verbondenheid ook vraagt om respect en waardering. Gezien worden. Zeker als je lange tijd je ziel en zaligheid in die vereniging hebt gestopt. En soms slaan we daar de plank pijnlijk mis. Dit is niet de plek om daarover verder in detail te treden. Wel de plek om te constateren dat, als we vragen om betrokkenheid en bijdrage voor de toekomst, we ons vooral moeten realiseren het fundament daaronder gebouwd is door inzet die nooit vanzelf en normaal is geweest. Daar mogen we bij DSC alerter op zijn. Dat is - in ieder geval voor mij - deze week wel duidelijk geworden.
Anyway, padel dus. Want daar begon ik mee. Omarmen en accepteren dat ‘lid blijven’ niet per definitie betekent dat je ook blijft korfballen. Je thuis en betrokken voelen bij DSC is veel breder dan dat. Belangrijk om daarin steeds beide kanten van die verbinding te blijven zien.
Fijne zondag.
Edwin Mulder
Voorzitter KV DSC