Zaterdagavond. Luie stoel. Whisky. Schrijfstijl Schots. Peated malt. Islay. Op turf gestookt. Natuurlijk jaren gerijpt. Eentje was genoeg. Nagenieten. Easy going. De folk van Mary Chapin Carpenter begeleidde het ritueel. Beschouwing.
Zaterdagochtend. Koud. Aankondiging van herfst. Regen dreigt. Gelukkig geen spelbreker. De E1 verliest van PSV. Er is een eerste puntje voor de C1. 10 – 10 tegen DVO. De C3. Ook eerste puntje. 7 – 7 tegen Eymerick. Genieten doe ik bij de D3. Mooie gedrevenheid. Opvallende doelgerichtheid. 10 – 5 winst. Ready’60 D1. Eerste punten ook voor de A2. 12 – 11 winst op Merwede.
De B1 speelt op veld twee. Slordige eerste helft. Veel foute passing. Aanvallen tegen de wind in. Niet handig. Toch. 7 – 4 bij rust. Dan volgt herstel. Met wind mee is alles makkelijker. Sporting Delta wordt vakkundig aan de kant gezet. 16 – 7 geeft voldoende het verschil aan.
Tegelijkertijd speelt DSC 2. Half twaalf. Geen tijd voor een tweede team. Belachelijk privilege voor leagueploegen. Maar goed. DOS’46 mocht vroeg op in Nijeveen en na de wedstrijd door naar Amsterdam. Daar speelt hun eerste. Een driehoekje van meer dan vierhonderd kilometer. De start gaat gelijk op. Daarna slaat DOS’46 een gat van vier punten. DOS’46 is een maat te groot. DSC moet knokken om het bij rust niet groter te laten worden. 7 – 11. Na rust draait het beeld. DOS’46 raakt de weg kwijt. DSC knokt. 9 – 11. Ze ruiken bloed. 11 – 11. DOS’46 staat dan al een minuut of twintig droog. Via 12 – 12 gaat DSC naar 14 – 12. Een stunt is in de maak. 15 – 13. Hoelang nog? Er staat al een hele tijd één minuut op het bord. Die tijd klopt niet. 15 – 14. 15 – 15. Meteen tijd. Spelers willen elkaar de hand schudden. Opeens…..nog vijfenveertig seconden. DSC krijgt nog een aanval. Geen score. Balverlies. Nu wel einde. Volgens mij klopt de tijd nog niet. Maar goed. Eerste puntje binnen. Verdiend. Prima resultaat voor twee wat nog zoekt naar stabiliteit. Instelling uitstekend. Thiemo en Dennis zijn vooral blij met de progressie in het spel. En damn. Het hadden twee punten kunnen zijn.
De A1 heeft driekwart van de wedstrijd grote moeite met Nieuwerkerk. Die ploeg dicteert de eerste helft. Ook na rust is dat een kwartier lang het beeld. Nieuwerkerk. Taaie tegenstander. En DSC? Achtervolging, achtervolging, achtervolging. DSC jaagt op de prooi. Bij 13 – 13 heeft het beet. De prooi komt ook niet meer los. Direct 14 – 13. Verzet breekt. Zeker als Anne van Kemenade de belangrijke 15 – 13 binnen legt. DSC heerst. Het moet gezegd. De wedstrijd wordt rustig en vakkundig uitgespeeld. 17 – 13 winst. Het venijn zat in de staart. In dat stukje wedstrijd was DSC beter.
DSC - Fiks. De ploeg uit Oegstgeest is de grote onbekende. Promovendus. Vier punten uit twee wedstrijden. Goede start dus. Het begin van de wedstrijd wordt ook meteen duidelijk dat dit een geduchte tegenstander is. Sterk collectief. Veel inzet. Kwaliteit. Fiks opent de score. Renée Kuin maakt gelijk. Twee minuten later. 1 – 3. De derde is een fraaie doorloopbal. Minuut vijf. Deuce. In minuut zeven. Vrije bal. Melissa Heijne scoort haar derde al. DSC antwoordt van afstand. Vlotte opening. Behoorlijk tempo. Zeker van Fiks-zijde. Zij houden ook het initiatief. 4 – 6. 5 – 7. 6 – 7. DSC heeft dan zeven minuten de tijd om de stand gelijk te trekken. Verzaakt op dat moment. Dan is het wachten op een score van Fiks. Die valt vier minuten voor rust. DSC speelt vooral in de eindfase van de eerste helft niet best. Fiks profiteert optimaal. Loopt uit naar 6 – 10. Op slag van rust verkleint Jan Knollema nog naar 7 – 10. Niet onbelangrijk. Ik volg van afstand het loopje van Wouter Blok. Dug-out naar bespreekruimte. Dit wordt ‘duizend bommen en granaten.’ De ruimte is gelukkig redelijk geluidsdicht.
Na rust. Fiks verzilvert de eerste aanval. 7 – 11. Het credo van de dag? Achtervolgen. DSC pakt het op. Joan Vos en Lotte van Montfort verkleinen naar 9 – 11. Het andere aanvalsvak stokt echter. Fiks loopt weer weg. 9 – 13. Time-out DSC. Tweeënveertigste minuut. 11 – 13. Florian Bastiaens komt voor Jan Knollema. Rentree na ruim een jaar. Er komt weer duidelijkheid. Hij verdeelt het spel. Tempo gaat omhoog. Rebounds kun je aan hem overlaten. Fiks scoort wel de 11 – 14 maar het vak maakt via Renée Kuin wel de belangrijke 12 – 14. Het makkelijk scorende vak rond Roubos en van Montfort komt weer voor de korf. 13 – 14. Dan het buitenkansje. Strafworp. Het gaat verdorie mis. DSC houdt echter initiatief. Minuut zesenveertig. Roubos herstelt met een one-hander. Op dat moment staat op het scorebord 14 – 14. We gaan een spannend laatste kwartiertje in. Fiks loopt weer weg. Minuut achtenveertig. 14 – 16. Drie minuten later is het weer gelijk. DSC neemt het initiatief over. De aanvallen zijn langer. De rebound is beter bij DSC in deze fase. Er zijn meer kansen. Timo de Wit zet DSC voor het eerst op voorsprong. Fiks komt via een strafworp gelijk. Dan een onstuimig minuutje. Tweemaal Lotte van Montfort 19 – 17. Direct de 19 - 18 van Kevin Vreeken uit een vrije bal. Laatste minuut. Fiks maakt verdedigend druk om de bal te onderscheppen. Forceert een overtreding. Gevolg. Strafworp. Time-out Fiks. Timo de Wit blijft koel. 20 – 18. Het is direct tijd.
De ontlading bij DSC is groot. Zwaar bevochten. Punten gepakt op grond van een collectief goede tweede helft. Dertien scores voor, acht tegen. Een pittig, spannend duel. Mooie hoofdklasse pot met Fiks als een heel goede tegenstander.
In het paviljoen is het sfeervol als ik op weg ga naar huis. Overwinningen helpen. Op naar die ontspannen avond met dat whisky’tje. Volgende week komt Tweemaal Zes op bezoek.