Het zal zijn opgevallen. We zijn aan het verbouwen. In meerdere opzichten. Maar laten we beginnen met het clubhuis. Je zou op het op dit moment nog niet zeggen, maar het gaat echt mooi worden. De nieuwe bar gaat dit weekend open. Belangrijke mijlpaal, zeker bij DSC. Hulde aan de slopers, bouwers, schilders, planners en de overige handenuitdemouwenstekers. Er wordt een flinke klus geklaard. Kenmerkend voor zo’n klus is dat je te maken krijgt met tegenslag. Zaken lopen nu eenmaal niet altijd zoals bedacht of gepland. Koppen bij elkaar, plan B uit de kast, en weer door. We hebben een doel en dat doel gaan we halen.
We zijn aan het verbouwen. In meerdere opzichten. Ik schreef het hierboven al. Niet alleen het clubhuis wordt verbouwd. We bouwen ook aan de club. Acht strategische thema’s worden verder uitgewerkt om te groeien naar een korfbal league waardige vereniging. Soms met een likje verf, soms rommelen aan de fundering, soms met een complete renovatie,. En ook hier hebben we te maken met tegenslag: een stapje terug of een gat wat maar niet opgevuld lijkt te worden. Kost veel tijd, inspanning en energie. Maar altijd met het doel voor ogen. Geloof me, er is – zelfs tijdens de zomervakantie – door deze en gene bij DSC kei- en keihard gewerkt om die gaten gevuld te krijgen. Frustrerend als (nog) niet alles lukt, want je weet…. dit raakt onze leden, meestal een team. De kunst blijft om te proberen begrip hiervoor te hebben. Het stellen van een vraag creëert ruimte, het geven van een mening vaak niet. En ook hier, een diepe buiging voor al diegenen die hier (nog steeds) hard aan werken.
Maar goed, we korfballen weer. Lekker toch? Het blijft een mooi beeld, zo’n trainingsavond bij DSC, kleine jeugd, grote jeugd, oudere jongeren, G-tjes, selectie, schemering, lampen aan, ontmoetingen, gesprekken over DSC, zaken die nog geregeld moeten worden, gesprekken over de afgelopen vakantie. Kortom, alles wat een vereniging een vereniging maakt. Juist daarom moet korfbal nooit (alleen maar) een zaalsport worden. Zal ook niet gebeuren. De huidige vorm staat echter wel onder druk. Spelend lid zijn van een vereniging betekent in veruit de meeste gevallen 2 keer in de week trainen en op zaterdag een wedstrijd, of je nu in DSC 1 of in de F1 speelt. En dat doen we van september t/m juni. Hebben we altijd zo gedaan. De vraag is: Past dat nog in maatschappij waarin er nog zoveel meer- en tijd schaars is. In de huidige context legt het een enorme druk op (potentiële) vrijwilligers en leidt het tot de hierboven genoemde problemen.
Er ligt dan ook een flinke uitdaging (niet alleen bij korfbal) om te werken aan flexibiliteit in aanbod en lidmaatschapsvormen, waarbij de vereniging en het verenigen de kern blijft. Dat is een behoorlijke opgave maar als er één sport is waarbij dat moet lukken, is het korfbal. Vanwege het gemengde, veilige en sociale karakter, we hoeven geen regels af te schaffen die op dit moment tot geweld leiden, we spelen buiten en binnen en in de basis willen we erbij horen. Natuurlijk heeft korfbal en dus ook DSC een kern van vrijwilligers die er altijd zijn en ook extra als het moet maar….. dat clubske wordt kleiner. Daaromheen zit een grote schil van leden en ouders die best bereid zijn om een bijdrage te leveren maar vastlopen in de beschikbare (en kostbare) tijd. Daar zouden we een vorm in moeten vinden. Lekker korfballen bij DSC, op een manier die bij jou of je kind past met ruimte om je bijdrage te kunnen leveren op het trainingsveld, achter de bar of in een commissie. Gewoon, omdat je het leuk vindt en erbij wilt horen. Food for thought.
Hoe dan ook, we zijn weer gestart. Aan alle teams: veel succes en vooral plezier gewenst.
En als je ergens iets van vindt: Stel een vraag 😉.
Fijne zondag.
Edwin Mulder
Voorzitter KV DSC