Een ‘kolommetje’ van Rob
De gelukkige vereniging en DSC versloeg Swift.
Zaterdag. Elf uur. De Vijfkamp. Paviljoen. Vier heren. Cor-Jan van der Elzen, René Dekker, Niek Storms, Ronald Brink. En ik. Dat is vijf. Het groepje is eigenlijk groter. Maar time en vakantie. Stoorzenders. En ladies are welcome. Eri s ‘some kind of emergency.’ Ledenvergadering nadert. Waar staat DSC?
Terug naar juni. Ledenvergadering. Financieel oké. Zelfs heel oké. Sponsorresultaten. Nieuwe kleding. Prachtig veld. Kleedkamers top. Nieuw vloer in de hal. En er is een plan. Kernwaarden. Visie. Missie. Strategie. Bestuursmodel. Basis. Unne voorzittert. Iemand die op centen past en monitort. En een secretaris die het administratieve stimuleert. Verder. The most important thing. Mensen die de kar trekken van lid worden, lid zijn en lid blijven. Hun rol. Het cement van de vereniging zijn. De aanjagers, de inspiratoren, de verbinders. Dat zijn er geen drie. Dat zijn er veel. Die eenvoud. Inspirerend. Ik werd er enthousiast van.
Gisteren twaalf uur. De betrokkenen. Conclusie. We zijn er nog (lang) niet. Bestuur is in basis nog niet compleet. Voorzitter, penningmeester, ze willen wel. Maar een secretaris is er nog niet! En het proces lid worden, zijn en blijven? Het verdient een injectie. Besluit. Schouders eronder. Vereniging mobiliseren. Bestuur ondersteunen. Zijn we in paniek? Absoluut niet. DSC heeft veel voor elkaar. We willen ons DSC-goud echter nog veel meer laten blinken.
Donderdag aanstaande. Half acht. Het groepje praat verder. Maar dan graag met zeker twaalf ambassadeurs. Van jong tot oud. En vooral jong. Deze ‘jonge’ grijze nestor raakt namelijk enorm geïnspireerd van hun denkwijzen. Doel van donderdag. Het verhaal bij de leden brengen richting ledenvergadering. Doel ledenvergadering? Something completely different. Super interactief. Een show die je niet wilt missen. Waar je enthousiast van wordt. Waaraan je wilt bijdragen.
Gisteren vijf over twaalf. De betrokkenen. Ze lachen. Hebben elkaar geïnspireerd. Wat hebben we dat verschrikkelijk gemist. Energie te over. Van some kind of emergengy naar ‘Some Kind Of Wonderful.’
En gisteren. De eerste winst voor de B1. A1? Net niet. Chips. Eindfase slimmer zijn. Drie. ‘Moi.’ Herstel bij twee. Na uitglijder vorige week. Maar vooral. Heerlijk. DSC – Swift.
Renske Relou, in de basis, opent het bal. Via2 – 0 naar 7 – 5. Timo de Wit schiet volgens mij vier uit zes. Guido en Florian. Mooie steals en rebounds. Laudy Smits trakteert op eenvoudige maar dodelijk effectieve scores. Ook dat is kunst. DSC loopt ogenschijnlijk simpel naar 13 –7. Rust. Waarna Aimee Schuengel er de turbo even op gooit. Om tureluurs van te worden. Robert Roubos doet wat hij meestal doet. Gewoon ballen binnen gooien. En Marloes speelt de perfecte verbindingsvrouw die een haar puntjes meepakt. Thije Antonisse, vandaag wissel, brengt aan het eind nog wat extra energie. Gevolgd door Daan, Coen, Evi. De staf heeft er een mooie eenheid van gemaakt.
Als de rook opgetrokken is. 29 – 16. Swift had weinig kans. Verdient wel een compliment. Voor hun publiek! Maar vooral omdat ze bleven meespelen. Niet opgaven. En op afstand mee scoorden en mede zorgden voor een leuke avond.
De grote winnaar? Het publiek. Ik zag SDO,NKV, Rust Roest, Atilla, DDW, Swift en mogelijk nog veel meer. DSC maakte erbinnen en buiten de lijnen, wat een sublieme vuurwerk supportsclub, een happening van. Onze kernwaarden betrokken, fun, ambitieus spatten er van af. Nu gas op die laatste kernwaarde ondernemend. Het bestuur in basis op sterkte. En vooral er omheen en erbij, talenten, individueel, groepjes ,die ondernemen, organiseren, aanpakken.
De droom. Een faciliterend bestuur en gelukkige, actieve leden. De gelukkige vereniging, we hebben er best veel van. Nu nog de verbinding om het krachtiger te maken. Op naar de ledenvergadering. 10 november. Be there!
Pas de musique? Jawel hoor. Midnight Oil. De bas, de drums, het dreunt terwijl ik schrijf.
Voila. Ook dat is een lied!
U hoort nog van ons.
Namens
Cor-Jan, Niek, Arno, Ronald, René, Renée.
Rob