Het was mooi dat die laatste strafworp van Robert ook echt het laatste wapenfeit van deze meeslepende wedstrijd was. Met zeven treffers kroonde hij zich tot topscorer en ‘man of the match’. ‘Woman of the match’ was zus Maaike, die op de momenten dat het er even op aankwam op de voor haar kenmerkende wijze er een paar in prikte, waardoor met 20-22 het eerste punt werd binnengehaald. En hoewel deze eer de familie Roubos zeker toekomt, was het toch de teamprestatie die TOP in deze wedstrijd op de knieën kreeg.
Volle bak in Sporthal de Korf. De energie was al ruim voor aanvang van de wedstrijd voelbaar. Twee teams die ervoor wilden gaan. DSC begon scherper aan de wedstrijd, greep de tegenstander eigenlijk meteen bij de strot maar andersom ook. Beide teams speelden met hoge verdedigende druk, waar DSC zeker in het eerste kwart van de wedstrijd beter mee omging. TOP schoot vaker maar niet altijd verzorgd of te snel, wat resulteerde in flink wat één schots aanvallen. De schoten van DSC werden wat meer uitgesteld afgevuurd, maar wel op een beter moment, wat resulteerde in een 1-5 tussenstand. Na 4-8 kwam TOP iets beter in de wedstrijd. Rust 9-13.
Het was duidelijk dat de scheidsrechters met elkaar hadden afgesproken om er kort op te zitten. Die intentie was prima, zeker gezien het belang en misschien ook wel de historie van wedstrijden tussen TOP en DSC. De beslissingen waren echter in een aantal gevallen onbegrijpelijk, voor beide teams en supporters. Snijden, doordringen, verdedigd en afhouden konden ook met een andere kwalificatie worden uitgelegd en – als ik de commentatoren van TOP mocht geloven – werd in totaal 21 keer afgefloten voor lopen. Vind ik veel. Anyway, laten we het erop houden dat beide teams hier evenveel last van hadden. Anne uitgezonderd overigens, want het frustreert als je steeds wordt afgefloten voor snijden, terwijl je je tegenstander al ergens 5 meter geleden vakkundig het bos in hebt gestuurd.
In de tweede helft kreeg TOP het momentum. Daar leek het bij aanvang van die tweede helft niet echt op want DSC pakte in eerste instantie het initiatief en liep uit naar 10-16. Dat was echter ook het moment voor TOP om het welbekende tandje bij te schakelen. De ballen achter de korf vielen nu wel, waar bij DSC de motor toch wel wat haperde. Wat echter opviel in deze fase was dat DSC rustig bleef, men elkaar niet verloor en dat DSC bleef zoeken naar die ene goede kans. TOP kwam nog wel op 19-19 maar zoals hierboven al gemeld…. Roubos time! Maaike forceerde een stip, kreeg kramp (weggemasseerd door Tim van TOP, waarvoor dank), strafworp benut door Timo met meteen daarachteraan Maaike van afstand 19-21. In de daaropvolgende aanval meteen ook een stip voor TOP, 20-21. Nog 1.49 nog op de klok. DSC weer in de aanval. De doorbraak van Jessie op 1.23 wordt niet beloond met een strafworp, terwijl daar toch duidelijk een handje van Overwater zichtbaar was. Hij doet deze niet voor niets weer heel snel op z’n rug (it wasn’t me). Hoe dan ook, bal naar de aanval van TOP met Pikaar in de spits. Tegen Coen. Dan gaat Pikaar forceren en schiet verdedigd. Bal naar DSC. 1.06 op de klok. Met nog 15 seconden op de schotklok toch het schot (te snel?). Bal wordt veroverd door TOP. Bal weer bij Pikaar op 36 seconden. De eerste keer dat hij Coen onder het gras wil lopen, kijken de scheidsrechters de andere kant op. Maar bij de tweede keer wordt gefloten voor een aanvallende fout. Bal naar de aanval van DSC met nog 21 seconden. De trukendoos bij TOP gaat nog open. Bastiaan Overwater gaat Jessie verdedigen. Dat mag dus niet bij korfbal!. Vrije worp. Binnen de afstand. Nog een vrije worp. Weer binnen de afstand. Stip. Robbie neemt ‘m koelbloedig. Wedstrijd klaar. 20-22. DSC wint. En verdiend!
Een grote ontlading na de wedstrijd bij de spelers. Links en rechts is een traantje zichtbaar. Dat tekent de strijd die is geleverd. Dat tekent de route die is gelopen, van wegkomen uit de onderste regionen, naar een play-off plek, naar een ‘pole position’ om die finale te halen. ‘We hebben nog niks’, wordt dan gezegd. Ben ik het niet mee eens. Het team heeft samen met de rest van de selectie, de staf en de supporters iets moois neergezet daar in Sassenheim. Ruim 80 supporters reisden af op deze dinsdagavond om het team naar de overwinning te schreeuwen. En dat lukte. De DSC-ers in het zwart waren qua geluid zeker niet de mindere en…. wat kan ie trommelen hè, die Siem? Hulde. Deze pakken ze ons niet meer af.
Ik zag echter ook dat na de ontlading de knop alweer omging bij de spelers. (Nog) geen groot feest. Focus op zaterdag. Afmaken nu!
Zaterdag
19.00 uur
Vijfkamp
Be there!
Edwin Mulder
Voorzitter KV DSC