Normaal gesproken zou ik op zaterdag 14 juni op een NK bij de D hebben rondgelopen. De D1 had zich al lang geplaatst voor dit toernooi. Het liep even anders.
Ik twijfel of ik er nu al over moet schrijven. De argu-mentatie van de beroepscommissie is nog niet binnen.
Het risico van interpretatie is ruimschoots aanwezig. Wel besluit ik mijn visie na het NK te plaatsen. Geen eventuele discussies op zo’n toernooi, laat kinderen lekker genieten. Besluit wel een dag later te publiceren, ondanks het interpretatierisico, anders vervaagt het vraagstuk.
De aanleiding
Een wedstrijd om des keizers baard op 31 mei. Een schermutseling tussen twee D spelers. Er is het nodige getrek om een bal. De DSC speler weet zich los te trekken en gooit de bal vervolgens tegen de tegenstander aan. Scheidsrechter trekt DSC speler stevig weg en toont direct rood. DSC coach komt in het veld, gaat in gesprek met de scheidsrechter. Natuurlijk levert dat weinig op. DSC coach haalt zijn ploeg naar de kant. De wedstrijd wordt niet uitgespeeld, gestaakt.
Vervolg
Die 31e mei hoor ik de verhalen aan die zich daar voorgedaan kunnen hebben. Ik besluit zeker de zaak te onderzoeken. Spreek echter meteen richting coach uit dat als we van het veld zijn gegaan, dat altijd een slechte zaak is.
Er zijn camerabeelden van het incident. Ik bekijk ze. De wijze waarop de scheidsrechter de schermutseling tussen beide jeugdspelers oplost gaat te ver. Handtastelijkheden kunnen nooit. In mijn werk moet je dat maar niet doen, levert je op zijn minst een aantekening in je dossier op, bij herhaling volgt ontslag.
Ik besluit onze visie op het voorval in ieder geval kenbaar te maken. Stuur ook de camerabeelden mee. Beelden waar veel mensen nieuwsgierig naar zijn. Ik heb ook wel met de gedachte gespeeld ze openbaar te maken. Zie daar vanaf. Er staan kinderen op, die hoeven niet in de publiciteit. Ik vind dat ook de scheidsrechter hier recht heeft op privacy.
Uitspraak
Het duurt meer dan een week, dan volgt de uitspraak. DSC wordt in het ongelijk gesteld, wedstrijd verloren én twee punten in mindering. Gevolg: de tegenstander plaatst zich voor het NK. Belangrijkste reden van het besluit is dat DSC wordt aangerekend de wedstrijd te hebben gestaakt. Dat recht heeft een team/coach niet. Alleen de scheidsrechter.
Opvallend is dat de wedstrijdkamer geen causaal verband legt tussen het handelen van de scheidsrechter en het staken van de wedstrijd. De kwestie van de rode kaart is een zaak van de tuchtcommissie.
Mij flitst even een wedstrijd Ajax – AZ door het hoofd. De AZ keeper wordt belaagd door een supporter. De keeper weert zich, schopt de supporter. Hij krijgt rood van de scheidsrechter. De vlam slaat in de pan. Trainer Verbeek haalt daarop AZ van het veld. Even later wordt de wedstrijd gestaakt, AZ wil niet verder. AZ wordt later in het gelijk gesteld. Natuurlijk geen identieke situaties. Echter de wereld was over de KNVB heen gevallen als ze geen verband had gelegd tussen de diverse voorvallen die elkaar snel opvolgden.
De uitspraak van de tuchtcommissie
De rode kaart van de DSC speler wordt niet actief gemaakt. De boete blijft staan, hij is in overtreding. De overtreding wordt ook minder zwaar gezien dan in de verklaringen staat van de coach van de tegenpartij, twee spelers van de tegenstander en de scheidsrechter. Ze menen allemaal vanuit verschillende posities te hebben gezien dat de DSC speler de bal in het gezicht van de tegenstander heeft gegooid. Opvallend. De camerabeelden bewijzen duidelijk het tegendeel. De tuchtcommissie stelt de DSC speler in het gelijk. Tevens merkt zij het volgende op:
“Bovendien is de tuchtcommissie van mening, dat de scheidsrechter – gelet op de wijze waarop hij zijn beslissing kracht bij zet door jouw aan de arm weg te trekken van de plek van de overtreding – er blijk van geeft zich niet voldoende te realiseren dat hij een wedstrijd leidt van de D-jeugd en dat dat een ander wijze van leidinggeven vraagt dan door hem wordt getoond.”
Hoe verder?
Het is de overweging om geen hoger beroep aan te tekenen. We zijn immers schuldig bevonden aan het staken van de wedstrijd. Maar hebben wij gestaakt? Is er voldoende actie geweest om de wedstrijd alsnog uit te spelen. Hoe denkt de beroepscommissie over het causaal verband actie scheidsrechter en staken wedstrijd? Er is blijkbaar overleg geweest de wedstrijd te hervatten. Wat is er precies gezegd?
Ik begrijp uit de stukken dat we twee acties kunnen uitvoeren. Ten eerste een hoger beroep. Ten tweede aangifte doen tegen de scheidsrechter.
Het beroep tegen de uitspraak
We hebben een week de tijd beroep aan te tekenen tegen de uitspraak. Ik overleg intern. Hoor betrokkenen. Dat is niet leuk. Zeker niet voor de coaches van DSC D1. Ik bevraag ze zeer scherp. Een verzucht: “als ik geweten had wat dit allemaal veroorzaakt…” Ik antwoord “ja, je kunt iets in een opwelling doen, in rechtspraak liggen de zaken totaal anders. Laat het een les zijn.” Ik steun hem echter wel, leren mag.
Het beroep wordt vrijdag verstuurd. Tevens worden er aangiftes gedaan bij de bond tegen de scheidsrechter. Dat is nog een heel gezoek. Op de site van het KNKV staan de formulieren. Het formulier maakt onvoldoende duidelijk dat dit ook gebruikt kan worden tegen scheidsrechters.
De bevestiging van het beroep is snel binnen. Op bevestiging van de aangiftes wacht ik nog steeds.
Dinsdagavond word ik gebeld door een lid van de beroeps-commissie. Mededeling: ”u verzoekt om een mondelinge behandeling. Dat is natuurlijk uw recht. Wij zijn dan echter niet in staat om voor het NK uitspraak te doen.”
Ik overleg met bestuursleden en we besluiten de mondelinge behandeling te laten vallen. We willen namelijk een aantal zaken getoetst hebben. Deze mededeling is wel bijzonder. Optimaal gebruik maken van onze rechten is onmogelijk. Dit is wel een juridische discussie waard. Is dit acceptabel? Beschermt dit voldoende het recht van beklaagde?
Tweede uitspraak
Donderdagochtend. Het gaat snel. We worden in het ongelijk gesteld. Zoals gezegd: de argumentatie is nog niet bekend. Mij verrast de uitspraak niet, alle seinen stonden op rood en bleven op rood. Ben natuurlijk wel benieuwd wanneer we iets horen van de aangiftes.
Resumé
DSC is in het ongelijk gesteld en een zekere plaatsing van de D1 is door dom handelen teniet gedaan. Laat dat een les zijn. Ik verwacht van DSC dat ze hun wedstrijden uitspelen. Dat is de opdracht aan wedstrijdbegeleiders, coaches, aanvoerders en ook aanwezig publiek. In die zin sta ik voor 100% achter het standpunt van het KNKV. Achteraf kun je bezwaar maken of in beroep gaan.
Het KNKV zou er echter goed aan doen nog maar eens heel kritisch te kijken naar de wijze waarop zij deze casus procesmatig en inhoudelijk hebben behandeld. Het is een stinkende casus, daar kun je van leren. Loop je procedures na, denk eens na over hoe je uitspraken doet over jeugdzaken. Moet je kinderen de dupe laten worden van dwalingen van volwassenen? Nu is het, in ieder geval voor mij, moeilijk de transparantie te vinden. Dat is in rechtspraak altijd gevaarlijk, daar worden mensen opstandig van.
Er is gevraagd wat ik van het gedrag van de tegenstander vind. Niets, ik vind alleen maar iets van DSC. Als een ploeg van DSC op deze wijze het recht krijgt om naar een NK te gaan, dan gaan we niet. Als ik merk dat er verklaringen worden afgegeven die niet kloppen kun je rekenen op een stevig gesprek. Ik verwacht dat je de waarheid spreekt. Ik verwacht ook van DSC coaches, aanvoerders en eventueel aanwezige kaderleden dat als de tegenstander van het veld stapt, er een poging wordt gedaan iedereen bij de les te krijgen. Uitgangspunt is dat je een wedstrijd uitspeelt.
Het gedrag van de scheidsrechter? Ik wacht de rechtsgang af.
Wat rest?
Tien kinderen van tien en elf jaar die niet naar een NK mochten. Tien kinderen die slachtoffer zijn van allerlei handelingen van volwassenen. Tien kinderen die slachtoffer zijn van allerlei procedures en reglementen die ze niet begrijpen. Kinderen, ook van de tegenstander, die ruim twee weken in onzekerheid zitten. Tien kinderen die in de procedure langs de lat van de volwassenheid zijn gelegd. Wat heeft een D pupil hier aan? Hoe kan een D pupil nu gestraft worden voor dwalingen van volwassenen? In het Nederlands en internationaal recht hebben we daar een aantal fundamentele standpunten over ingenomen. Standpunten die gericht zijn op de bescherming van kinderen. Kinderen willen gewoon een wedstrijd spelen, plezier hebben.
Helaas, als er even volwassen was gehandeld op die 31e mei hadden we dit gedoe nooit gehad. ik doe de constatering dat in dit proces heel veel mensen hebben gefaald. Dat is bitter, heel bitter.