Under the bridge. Red Hot Chili Peppers. Voorspelbaar. Aanleiding? Een toverbal. De B1 wint regelmatig. 28 – 9. Tegenstander DOT weert zich kranig. Veel inzet. Ze werken hard. Knap. De wedstrijd zelf is minder enerverend. Toch spektakel. Doorbraak. Hij is de korf al voorbij. Er volgt een under the bridge. Met de rug naar de korf! De poging valt. Even magie. Het was Mitch.
Een bijzonder momentje in een week waarin met trainers werd gesproken, er komend seizoen verandering komt en ik mij bezig hield met het talententeam onder 19. Het gevaar dat dit team in Zuid ter ziele gaat is voor DSC slecht en zeker voor de regio Zuid. Reden? Gebrek aan draagvlak, te weinig spelers en vooral geen kader. Het leverde extra werk op richting voorzitters van andere clubs, gesprekken met KNKV en de werkgroep. Er komt wat licht. Het lukt ons echter alleen als meerdere clubs in de regio de helpende hand bieden. Het gaat hierbij niet alleen om DSC, het gaat om de toekomst van korfbal in onze regio. Wordt vervolgd.
Terug naar gisteren. Veel seniorenwedstrijden. Het vijfde verloor de stadsderby van Rust Roest. Vier en drie konden niet winnen in Driebergen. Vooral voor drie jammer. Ze hadden goede zaken kunnen doen. Nu moeten ze achter Dalto aan. Het zal het uitje dat ze er aan geplakt hadden overigens niet verstoord hebben. DSC hè, En wat dat betreft: ‘niets moet, het mag.”
Door de dag heen. Wedstrijdflitsen. De C2 verliest in de slotfase. De B3 speelt een onbesliste topper. De A2 kan een goede eerste helft geen vervolg geven. De D1 in ontwikkeling. De C1 die maar blijft winnen. Ik spreek een tevreden coach van de C4 ondanks het forse verlies.
De A1 speelt een belangrijke wedstrijd. Winnen is aansluiting met de middenmoot. Verlies zou een gat slaan tussen degradatieplaatsen en middenmoot. HKV/Ons Eibernest uit Den Haag is de tegenstander. Het team herbergt een paar goede heren. DSC heeft een overwicht tot vijf minuten voor rust. Het Haagse team slaat toe. Ze gaan met een puntje voor rusten. Na de pauze komt DSC weer langszij. De ploegen zitten elkaar op de huid. Pittig. Stevig. Spannend. Er is veel contact. Het arbitrale duo heeft er vrijwel altijd goed het oog in. Ze leiden het duel met flinke belangen uitstekend. Slotfase. DSC slaat een gaatje. Twee punten. Ze geven de voorsprong niet meer af. Belangrijke overwinning in deze zware poule.
Het tweede speelt tegen Sporting Delta 2. Super is het niet. Spannend ook niet. DSC is beter gedurende de hele wedstrijd. Voor rust wordt het verschil gemaakt. Na rust dreigt het even te stagneren. In de eindfase gaat de scoringsversnelling er nog even op. 30 – 18.
Bij de ontvangst van het team van de week ontmoet ik de D3 en een groep enthousiaste ouders. Vandaag 8 – 0 verloren. Dat nulletje vonden ze jammer. “We hadden kansen genoeg om te scoren.” Ze hebben vanaf het eerste moment plezier. #DSCtotindepuntjes.
Half negen. Startsein voor DSC 1 – Sporting Delta 1. De Vijfkamp is uitstekend gevuld. Mensen zijn verwachtingsvol. Sporting Delta komt gehavend aan de start. Blessures en schorsingen. DSC start zonder Robbe de Wit. Het is aftastend. De ploegen gaan gelijk op tot 3 – 3. Daarna neemt DSC zonder te excelleren, een voorsprong. 7 – 3. Sporting Delta is dan al begonnen met wisselen. DSC pakt niet door. Het verzand. Het is breien. Sporting Delta knokt terug. Ze stoppen er energie in. Ze komen tot 7 – 6. Er wordt ingegrepen. Robbe de Wit voor Timo de Wit, Timo de Wit voor Thije Anteunisse. Het werkt. Er is evenwicht. De kansen volgen snel en ook de scores. DSC herstelt net voor rust de marge van vier doelpunten. Interessante duels. Dat wel. Maaike Roubos wordt dicht op de huid gezeten. Jonathan Verhulst vecht zoals gebruikelijk veel reboundduels uit. Er valt dus voldoende te zien.
In de tweede helft volgt Sporting Delta nog een tijdje op vier punten. Als na tien minuten het verschil zes wordt is de wedstrijd gespeeld. DSC loopt, zonder echt te sprankelen, beetje bij beetje uit. Op alle fronten is het nu beter en er zit wel veel werklust in het team. Aram Brouwers, Anne de Kok, Joan Vos, Renée Kuin karaktervol, veel strijd en duelkracht en ze werken hard om de schutters in stelling te brengen. Mooi evenwicht. Robert Roubos valt een minuut voor tijd in. In de verdediging. Volgens mij wil hij aanvallen. Hij krijgt direct een doelpunt om zijn oren. In de aanval pakt hij direct daarop zijn doelpunt van afstand. Het publiek vindt het wel amusant. De teller stopt bij 29 – 16. Niets op af te dingen.
En nu hoofdklasse B? Een top vijf met een verschil van maximaal twee punten. Een groot gat met de drie teams in de degradatiezone. Een boeiende, pittige en gevaarlijke cocktail. Wie komt straks bovendrijven? Dit wordt een slijtageslag. Bij mij klinkt ‘Learning to Fly’ Tom Petty. Chi lo sa? Voor nu. Wedstrijd voor wedstrijd. Eerst concentratie op volgende week. TOP Arnemuiden. Een taai en karaktervol team wat ons thuis een nederlaag bezorgde. All hands on deck. Op naar Zeeland.