Zondagavond. Ongebruikelijk moment. De laptop nog even dicht. Eerst iets anders. Bowmore. 15 years. Single malt. Islay. Van Morrison. Het mag een keer. De stemming is opperbest.
Bij vertrek was dat overigens anders. DSC had deze wedstrijd wel rood omcirkeld. Potentiële winst. Het was mogelijk. Eigenlijk noodzakelijk. Maar ja. Blauw Wit uit. Niet zomaar een tegenstander. Lastig. Straatvechters. Neutraal heb ik al vaak van ze genoten. Nu ben ik gekleurd. Speculaties vooraf. Lelijke wedstrijd. Stevig. Misschien hard. ‘When Two Tribes Go To War.’
Na het ‘Bloed, Zweet en Tranen’ en de voorstelrituelen kan het los. Het gaat gelijk op. De eerste drie scores van DSC zijn vanaf de stip. Tussendoor mist Blauw Wit een strafworp. Dat gaan ze vaker doen. Maar Niels Stuurstraat is scherp met twee scores. 3 – 3. Tien minuten onderweg. DSC heeft steeds licht initiatief. Via 4 – 6 naar 6 – 6. Blauw Wit mist wederom een strafworp. Jessie Heuveling profiteert direct. 6 – 7 in de daaropvolgende aanval. Antwoord. Loraine Vissers maakt de gemiste strafworp goed. Het moment voor Blauw Wit om direct daarna voor het eerst, en later blijkt het laatst, een voorsprong te pakken. DSC antwoordt direct. Coen Spoor. Afstand. Gleichgewicht. Via 8 – 9 naar 9 – 9 door Loraine Vissers. Tjeetje. Interessante duels. De ervaren Loraine Vissers tegen Maud Smulders. De laatste vijf minuten zijn voor DSC. Roubos en de Wit tillen de score opeens naar 10 – 13. Vier verschil had ook nog gekund.
Tweede helft. Blauw Wit in de achtervolging. Het was te verwachten. DSC heeft het lastig. Mandy Koelman, inmiddels binnen de lijnen, en Thijs van der Zaag zorgen in minuut eenendertig voor de 14 – 14. DSC blijft er rustig onder. Dat is toch echt een kracht. Robert Roubos pakt een hoofdrol. Eerst met twee scores. Loepzuiver van afstand. 14 -16. Vervolgens krijgt hij geel. Daan van Montfort, net voor rust vervangen door Guido Brekelmans komt weer binnen de lijnen. Blauw Wit verzuimt de strafworp te maken. Lekker voor DSC dat meteen doordrukt. Timo De Wit, vrije bal en afstandsschot. Jessie Heuveling strafworp en afstandsschot. It happens within five minutes!
Nog twaalf minuten. Gerust? Nog niet. Blauw Wit is geen opgever. Ze dringen ook wel aan maar DSC heeft steeds een antwoord. Het verschil blijft zes. Nummer tweeëntwintig van DSC, een score die alleen Robert Roubos kan produceren. Eigenlijk gerommel. Lopen? Alleen spel? Een soort van fadeaway. Hij telt. ‘Wunderbar.’ Supporters wild enthousiast. De laatste minuten. C'est joué. De teller stopt op 19 – 26.
Belangrijke winst. Overtuigend. DSC gewoon beter. Blauw Wit liet in de afronding belangrijke kansen liggen. DSC was een team. Veel scorende de Wit, Roubos en Heuveling. Sterke steun van Anne de Kok, Jiske van Brenk en de ‘meester van het grondgevecht’ Maud Smulders. And my pleasure? Wow. Het reboundgeweld en verdedigende power van Coen Spoor en Guido Brekelmans. Ook voor weinig scorende spelers kun je naar een wedstrijd gaan kijken. Fantastisch.
En nu? Nuchter blijven. Het is pas wedstrijd zes. Er volgen er nog twaalf. Volgende week zondag in de Vijfkamp DOS ’46. Komt dat zien!
Adiós