Voorspel. De tweede teams. Doldwaze laatste minuten. Veel strafworpen. Spelers vinden er wat van. 22 – 22. Nog vijf seconden. Dalto. Schot. 22 – 23. Nog een kans DSC. Niets. Euforie en Sauerkraut. Dalto viert feest. DSC in mineur. Spannend? Ja zeker.
Wordt ook verwacht bij het hoofdprogramma. Er zit nogal wat historie tussen beide teams. De ploegen kennen elkaar door en door. Vorig seizoen. Tweemaal overtuigende winst voor een heel sterk Dalto. Seizoen ervoor. Tweemaal DSC. Een clash is te verwachten. Voor sommigen al een finale. In ieder geval ‘Do Or Die.’ Nuance, gewoon een wedstrijd om weg te blijven van de onderste plaatsen.
De eerste momenten. Meteen stevig. Reprimande van de arbitrage volgt. Het zal nog vaker gebeuren. De duels zijn verbeten. Zeker aan dameskant zichtbaar. Maar vooral ook het duel Coen Spoor Bastian van Essen.
DSC gaat er het beste mee om. Laat zich niet verleiden. Stoïcijns. Via 2 - 0 en 3 – 1 naar 7 – 3. We spelen dan zo’n tien minuten. Vervolgens een minuut of tien status quo. Dalto werkt. Blijft aan het elastiek. Tot 10 – 6. Dan maken Daan van Montfort en Jessie Heuveling het verschil. 12 – 6. DSC is de baas. Terwijl ze toch enkele malen door de schotklok gaan. Dalto onderschept ook. En toch 12 – 6. Het verschil? Een uitstekend afrondingspercentage van DSC op dat moment.
Dalto haalt van Essen naar het andere vak. Het antwoord? Voorspelbaar. Spoor volgt. Het is direct duidelijk. Deze ingreep is niet de oplossing. Het is ook het moment voor de rentree van Guido Brekelmans. Na lange tijd maakt hij weer zijn opwachting. Publiek voelt dat mooi aan. DSC blijft alert. Tot de allerlaatste laatste seconde dit keer. 15 – 9 bij rust. DSC heerst, is veruit de betere. En toch, zes verschil, het is zo’n stand die nog te kantelen is.
Er is dus zeker nog spanning bij de start van de tweede helft. In ieder geval bij mij. Die is echter snel voorbij. Robert Roubos scoort 16 – 9. Lekker schot. Jiske van Brenk zet droog de 17 – 9 op het bord. En Brekelmans, ja ja, een karakteristieke nummer achttien. De hele spelersbank veert op. Daarna. ‘Yellow.’ Van Essen. Categorie? Onhandig. Dom. Frustratie. De excuses zijn er direct. Dat is top. En Spoor kan wel wat hebben.
Inmiddels leun ik rustig achterover. Dit gaat DSC ‘Never Nooit Meer’ afgeven. Vooral de jeugdige supportersgroep van DSC maakt er sfeer van. Mooi. Dat korfbalt altijd lekker. Het is 27 – 13. Nog zeven minuten. Het is wel op. De spreekwoordelijke nachtkaars. DSC neemt stevig gas terug. Het rommelt wat naar het einde. Dalto scoort nog vijfmaal. DSC zorgt met twee scores dat het verschil boven de tien blijft. 29 – 18.
DSC doet uitstekende zaken in een wedstrijd zonder spanning. Slaat een gaatje met Dalto van vier. Dalto kwam geen moment in de wedstrijd. Had mogelijkheden en kansen, zelfs enkele grote. De afronding ontbrak. Evenals de overtuiging. Die was er wel bij DSC. Negen spelers op het scoreformulier. Een sterk collectief. Chapeau. Volgende week naar Amsterdam. Blauw Wit. Wederom een heel belangrijke wedstrijd. Het zou mooi zijn als we een bus vol supporters die kant op krijgen. Come on DSC.
Au revoir.