De aankondiging was er al. Vorige week. Ik gebruikte John Cleese’s uitspraak uit Monty Python’s Flying Circus. Daarnaast liet Fortuna vorige week, de wedstrijd beheersend, het tegen LDODK toch glippen. Al tijdens die livestream dacht ik: “Dat gaat DSC zaterdag in de Vijfkamp merken.”
En? Het werd zuur. Vooral de eerste helft. Helaas lag het zwaartepunt daarvan er al na twee minuten. Tia Verbeeck. Ai. Op de grond. Ik knijp mijn ogen dicht. Wil het liever niet benoemen. Uitermate pijnlijk. Fysiek? Zeker. Psychologisch? Een mokerslag. Dit gun je niemand. Ik ben bang dat ook zij aansluit in een aanzienlijk leaguerijtje zwaar geblesseerden. Laten we het allerbeste hopen.
Het gebeurt allemaal op 1 – 3. DSC oogt aangeslagen. Van 2 – 4 naar 2 – 6. Van der Steen, daar ga je echt voor naar een wedstrijd, is overal. Kan door heerlijk reboundwerk uit alle hoeken en standen schieten. Versnelling in de versnelling. Mitch Bogers werkt ervoor. Maar van der Steen? ‘Unstoppable.’
De 3 – 6 van DSC. Mooi. One-hander. De Wit. Het is zwaar. DSC hangt aan het elastiek. De druk van Fortuna is enorm. De kansen van DSC missen waarschijnlijk daardoor aan overtuiging en scherpte. Dat helpt niet voor het vertrouwen. Daar hadden de supporters van de ‘Hel van Woensel’ echt wat kunnen doen aan de morele ondersteuning van het team. Maar het was een ‘Sound of Silence.’ Opstartproblemen, zal ik het maar noemen. Dat deden we vorige week beter. Vanaf minuut twintig breekt de lijn. Fortuna gaat in geen tijd naar 5 – 16. Caramba. Nog één seconde. Spoor. Grote afstand. Buzzerbeater. DSC op zes. Tevredenheid zal er niet zijn. Slechts zes. Trop peu.
Tweede helft. De wedstrijd is al wel gespeeld. Eens kijken wat er mogelijk is. Fortuna blijft geweldig verdedigen. DSC werkt ervoor. Als we het verschil op tien houden, zou dat mooi zijn. Dat is iets te veel wishful thinking. DSC gaat wel scorend meer meedoen. Scoort in die tweede helft tienmaal. Fortuna vijftien. De dubbele cijfers, het blijft op het randje uit. De wedstrijd eindigt in 16 – 31. De mannen van Fortuna produceren er drieëntwintig. Gesteund door heel goed dameswerk. Zij hielden daarnaast de DSC-dames op maar acht scores. We zijn meestal wat anders gewend.
Na de wedstrijd spreek ik kort coach Damian Folkerts. Natuurlijk is hij tevreden. En ja, Fortuna was gewapend naar Eindhoven gekomen. Het kan spoken in de Vijfkamp. Dat kwam er nu allemaal niet van. Maud Smulders toonde zich ook niet zo tevreden. Ze hoopte op iets meer spanning in deze eerste thuiswedstrijd. Ze had met het team meer willen laten zien. Tegelijkertijd speelde ze verdedigend tegen een topper als Fleur Hoek best oké. En is het allemaal erg? Nou, het is zeker geen schande. Dit was een tegenstander uit de hoogste versnelling van de league. Laten we ervan leren. Volgende week weer zo’n tegenstander. Op nei Fryslân. ‘In Nije Dei.’ En… laten we vooral Tia ondersteuning geven; die heeft ze nu wel nodig.