Zondagochtend. In de serre. De tuin is wit. ‘L'inverno.’ Dat zie je niet meer zo vaak. Ik geniet er even van. Dan de livestream terug. Kon er zaterdag niet live bij zijn. Soms heb je dat.
De zaterdag. Al voor de middag in de bus. Richting Drachten. Een eindje. LDODK is de tegenstander. Een team en vereniging met ambitie. Er wordt stevig aan de weg getimmerd. Die willen naar Ahoy. Vorige week was er verlies. Concurrent DVO trok aan het langste eind. Dat zal niet lekker hebben gevoeld. Voor DSC, een soort gelijke situatie als tegen Fortuna. LDODK wil herstel. DSC is dan een fijne tegenstander. Voor DSC. ‘Nothing to Lose.’
Het gaat vlot. Twee minuten. 2 – 2. Lekkere opening. DSC scoort goed mee. Na vijf minuten. 6 – 2. LDODK zette even aan. Nummer drie van DSC. Maud Smulders. Een fijn balletje. Een fase om te hopen. Aanpikken. De afwerking van de niet altijd makkelijk gecreëerde kansen blijft achterwege. Helaas. Gecombineerd met te veel missertjes in de opbouw. LDODK is er de ploeg niet na om dat niet uit te buiten. 9 – 3 na tien minuten. Alle spelers al op het scorebord. Ook degene waar je het minder van verwacht. Timo de Wit zorgt met twee treffers dat het gat weer kleiner wordt. Vooral 9 – 5 is mooi. Sterke rebound. Direct doorgepast. Afgerond. Via 10 – 6 door Jessie Heuveling komt DSC zelfs via een weer verzilverde vrije bal van de Wit op 10 – 7. Die vrije bal is 100%. Meer staat LDODK niet toe. Sterke opbouw. Tempo. Variatie. Goede rebound, herhalen kan. 16 – 10. De marge van zes is hersteld. 17 – 11 is het bij rust. Het einde. Opvallend. Er zijn er al onderweg naar de kleedkamer. Maar er is nog twee seconden. Het schot vanuit de hoek levert LDODK niets op. Maar toch.
Tweede helft. Eenzelfde beeld. Tot 21 – 15 blijft de marge vijf. Onder andere door drie dames scores. De Kok, Smulders en Heuveling. Doorbraak en strafworp. Van afstand wil het maar niet lukken. Zeker ook de kwaliteit van de tegenstander. De druk is groot. Soms een blokje. And then. Op naar 26 – 16. LDODK speelt het simpel. Allemaal schoten van afstand. Er is ook wel wat ruimte om dat te realiseren. Het is zo’n moment in de wedstrijd waarop het kan breken bij de achtervolger. Dat valt mee. De rug wordt gerecht. DSC gaat weer meedoen in de score. Komt op zeven verschil. Jammer dat LDODK echt die dertigste wil in de laatste minuut. Gevolgd door de eenendertigste. Een marge van zeven staat iets mooier dan negen. Maar ja: ‘You Can’t Always Get What You Want.’
In summa. Er was verschil. LDODK gewoon beter. Meer kwaliteit. Meer ervaring. Maar ontevreden? Nee dat hoeft DSC niet te zijn. Tweeëntwintig scores is weer een stap vooruit. Wensen? Zeker. Het afstandschot gaat hopelijk meer renderen. En vooral. Zo’n dertig al dan niet afgedwongen opbouwfouten. ‘Many Too Many.’ Volgende week naar DVO. Op vrijdag. Weer een pittige klus tegen een kandidaat voor de finale. En is dit toeval? De derde tegenstander die de wedstrijd vooraf verloor. En in dit geval met groot verschil. Die gaan voor herstel. DSC is gewaarschuwd.
En de sneeuw is helaas alweer verdwenen. Tot volgende week.